Τι σημαίνει όταν ένα άτομο απορρίπτει τις αγκαλιές, σύμφωνα με την Ψυχολογία
Αν και οι αγκαλιές θεωρούνται αυτονόητες εκφράσεις τρυφερότητας, δεν είναι ευχάριστες για όλους. Η ψυχολογία εξηγεί τι κρύβεται πίσω από την απόρριψη της σωματικής επαφής.
Η αγκαλιά είναι μια αυθόρμητη πράξη τρυφερότητας. Συχνά την προσφέρουμε χωρίς σκέψη σε συντρόφους, φίλους, συγγενείς ή ακόμα και σε ανθρώπους που απλώς θέλουμε να παρηγορήσουμε. Όμως δεν αντιδρούν όλοι με τον ίδιο τρόπο.
Υπάρχουν άνθρωποι που αισθάνονται αμηχανία, αποστροφή ή και έντονη δυσφορία όταν κάποιος τους πλησιάζει με την πρόθεση να τους αγκαλιάσει. Η ψυχολογία εξηγεί πως πίσω από αυτή την αντίδραση μπορεί να κρύβονται βαθιές, προσωπικές αιτίες.
Γιάτι κάποιοι αποφεύγουν τις αγκαλιές
Η παιδική ηλικία παίζει συχνά καθοριστικό ρόλο. Όσοι μεγάλωσαν σε περιβάλλοντα όπου δεν υπήρχε ιδιαίτερη σωματική εγγύτητα ή εκδηλώσεις αγάπης, τείνουν ως ενήλικες να διατηρούν απόσταση.
Όπως εξηγεί η ψυχοθεραπεύτρια Αλίνα Ντράγκαν, «η έλλειψη φυσικής τρυφερότητας στα πρώτα χρόνια ζωής μπορεί να επηρεάσει μόνιμα τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την επαφή».
Σε άλλες περιπτώσεις, η απόρριψη της αγκαλιάς σχετίζεται με το αίσθημα αυτοεκτίμησης. Όταν κάποιος δυσκολεύεται να αποδεχτεί τον εαυτό του, είναι πιθανό να αποφεύγει την οικειότητα με τους άλλους. Η φυσική εγγύτητα απαιτεί εμπιστοσύνη -όχι μόνο προς τον άλλον, αλλά και προς τον ίδιο μας τον εαυτό. Η αγκαλιά μπορεί να γίνει, άθελά της, καθρέφτης ευαλωτότητας.
Πολλοί επίσης συνδέουν την αποστροφή προς τις αγκαλιές με αγχώδεις ή καταθλιπτικές διαταραχές. Η σωματική επαφή μπορεί να εκληφθεί ως εισβολή στον προσωπικό χώρο και να επιτείνει το αίσθημα έντασης. Όπως σημειώνει η ειδικός στην ψυχική υγεία Ιόνα Μπρέναρντ, «κάποιες φορές, το σώμα αντιδρά στην αγκαλιά με την ίδια ένταση που θα αντιδρούσε σε μια απειλή». Για τέτοιους ανθρώπους, η απομάκρυνση λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας.
Δεν πρέπει επίσης να αγνοούμε τις πολιτισμικές διαφοροποιήσεις. Υπάρχουν κουλτούρες στις οποίες η σωματική επαφή εκτός στενών σχέσεων θεωρείται ανεπιθύμητη ή ακόμη και αγενής. Η ανάγκη για προσωπικό χώρο διαφέρει από χώρα σε χώρα, από κοινωνία σε κοινωνία, αλλά και από άτομο σε άτομο.
Ωστόσο, η απόσταση από τις αγκαλιές μπορεί να στερήσει από το άτομο σημαντικά οφέλη. Η σωματική επαφή έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στη μείωση του άγχους και της κατάθλιψης, ενισχύει την αυτοεκτίμηση, ενισχύει το ανοσοποιητικό και ενδυναμώνει τις διαπροσωπικές σχέσεις. Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Θετικής Ψυχολογίας, η απλή πράξη μιας αγκαλιάς μπορεί να ενισχύσει την ψυχική ανθεκτικότητα και να μειώσει τα επίπεδα κορτιζόλης -της ορμόνης του στρες.
Η καθημερινή ενσωμάτωση της αγκαλιάς στην προσωπική ζωή δεν είναι απλώς μια συναισθηματική πολυτέλεια. Είναι μια πρακτική που έχει τη δύναμη να μεταμορφώσει την καθημερινότητα. Οι άνθρωποι που αγκαλιάζουν και αγκαλιάζονται συχνά, εμφανίζουν ισχυρότερους δεσμούς, μεγαλύτερη συναισθηματική σταθερότητα και αυξημένη εμπιστοσύνη στις σχέσεις τους.
Δεν είναι όλοι έτοιμοι για αγκαλιές -και αυτό είναι απολύτως σεβαστό. Ωστόσο, το να κατανοήσουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτή η απόσταση και να μην τη μεταφράζουμε αυτόματα ως απόρριψη, είναι το πρώτο βήμα για πιο αυθεντική σύνδεση. Η αγκαλιά δεν είναι για όλους αυτονόητη.
