Γιατί όλο και περισσότερες γυναίκες παίρνουν την απόφαση του διαζυγίου στη μέση ηλικία
Οι γυναίκες στη μέση ηλικία παίρνουν πλέον μαζικά διαζύγιο, όχι λόγω απιστίας αλλά επειδή έχουν φτάσει στα όριά τους, αναζητώντας ζωή με νόημα και αυτοεκπλήρωση.
Όλο και περισσότερες γυναίκες στη μέση ηλικία αποφασίζουν να τερματίσουν έναν γάμο που δεν τους προσφέρει πια ικανοποίηση ή σύνδεση. Στην εποχή που οι άνδρες θεωρούνταν παραδοσιακά εκείνοι που ζητούν το διαζύγιο, η δυναμική πλέον έχει αλλάξει. Ολοένα και συχνότερα οι γυναίκες είναι αυτές που παίρνουν την πρωτοβουλία, αφήνοντας συζύγους που συχνά αιφνιδιάζονται.
Η 41χρονη Ana Clarke περιγράφει στον βρετανικό Independent πώς η αίτηση διαζυγίου της τον Οκτώβριο αιφνιδίασε τον πρώην σύζυγό της. «Παραδόξως, ο ίδιος πίστευε ότι η σιωπή μου σήμαινε αποδοχή των αδυναμιών του, ενώ στην πραγματικότητα είχα ήδη απομακρυνθεί συναισθηματικά από τον γάμο», εξηγεί.
Γιατί οι γυναίκες χωρίζουν στη μέση ηλικία
Έρευνα της νομικής εταιρείας Mishcon de Reya, της Julius Baer και της πλατφόρμας NOON δείχνει ότι σχεδόν το 50% των διαζυγίων ξεκινούν πλέον από γυναίκες.
Από αυτές, το 56% δηλώνει ότι διαλύει τον γάμο επειδή νιώθει δυστυχισμένη, χωρίς απαραίτητα να υπάρχει απιστία. Το 23% αναφέρει ότι έχει σταματήσει να νιώθει έρωτα και το 11% απλά δεν θέλει να περάσει τη ζωή της με κάποιον που έχει απομακρυνθεί συναισθηματικά.
Το φαινόμενο της «γυναίκας που φεύγει» δεν αποτελεί σημάδι αποτυχίας. Σχεδόν το ένα τρίτο των γυναικών που χωρίζουν στη μέση ηλικία δηλώνει μεγαλύτερη ευτυχία από ποτέ. Η αποδοχή της μοναξιάς έχει αυξηθεί, ενώ το στίγμα του διαζυγίου έχει μειωθεί σημαντικά. Το 76% των διαζευγμένων γυναικών δηλώνει ότι δεν θα δίσταζε να το επαναλάβει εάν ένας επόμενος γάμος δεν ήταν επιτυχημένος.
Η ιστορία της Kelly Peck, 50 ετών, αποτυπώνει την ανάγκη για προσωπική ελευθερία: «Ο σύζυγός μου δεν ήταν κακός, απλώς ζούσαμε σαν συγκάτοικοι. Δεν ένιωθα χαρά να τον βλέπω και δεν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον μεταξύ μας. Προτίμησα να επιλέξω τον εαυτό μου και να ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω».
Η πραγματικότητα είναι ότι οι γυναίκες συχνά φέρουν το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας στο σπίτι και της διαχείρισης της οικογένειας, ενώ οι άνδρες, ακόμη και αν δεν είναι πλήρως ικανοποιημένοι, μπορούν να συνυπάρχουν με έναν «αρκετά καλό» γάμο. Όπως σημειώνει η δικηγόρος Ellie Foster, «πολλές γυναίκες έπρεπε να θυσιάσουν σημαντικά κομμάτια του εαυτού τους για να παραμείνουν στον γάμο και τώρα νιώθουν μια γλυκιά απελευθέρωση».
Η μελέτη αναδεικνύει και τις προκλήσεις του διαζυγίου, με υψηλά επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και οικονομικών δυσκολιών για τις διαζευγμένες γυναίκες, ειδικά όταν οι ίδιες έχουν το υψηλότερο εισόδημα της οικογένειας και πρέπει να μοιράσουν περιουσιακά στοιχεία που κέρδισαν με σκληρή δουλειά. Η Jan, 57 ετών, περιγράφει την εμπειρία της: «Δούλευα ως δικηγόρος, ήμουν το βασικό άτομο που έφερνε χρήματα. Ο σύζυγός μου ήταν καλλιτέχνης και οι οικονομικές του συνεισφορές ήταν αραιές. Παρά τις διαφορετικές μας συνεισφορές, έπρεπε να μοιραστώ την αξία του σπιτιού και τη σύνταξή μου».
Η αίσθηση ότι «έφτασα στα όριά μου» είναι κοινή, με γυναίκες να αναφέρουν ότι ένιωθαν παραμελημένες, υποτιμημένες ή ακόμα και κακοποιημένες ψυχολογικά ή σωματικά. Παρά τις δυσκολίες, η συντριπτική πλειοψηφία δηλώνει ότι δεν αναζητά νέο σύντροφο, αλλά κυρίως θέλει να ζήσει ελεύθερα και σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες.
Οι «γυναίκες που φεύγουν» μπορεί να αφήνουν πίσω τους σοκαρισμένους συζύγους, αλλά για εκείνες, η απόφαση είχε ωριμάσει μετά από χρόνια παραμέλησης και συναισθηματικής αποξένωσης. Το διαζύγιο στη μέση ηλικία δεν είναι μόνο τέλος, αλλά συχνά η αρχή μιας ζωής που αξίζει να ζήσει κανείς για τον εαυτό του.
