Τέλος στο κλασικό «ναι;» -Έτσι απαντά η γενιά Z στις τηλεφωνικές κλήσεις
Η γενιά Z έχει διαφορετική αντίληψη για το πώς απαντάμε στο τηλέφωνο. Όλο και περισσότεροι νέοι δεν απαντούν με ένα «ναι» και αυτό δεν είναι τυχαίο.
Κάποτε, το να απαντήσεις στο τηλέφωνο χωρίς να πεις «ναι;» θεωρούνταν αγένεια. Σήμερα όμως, για πολλούς εκπροσώπους της γενιάς Z, που συχνά τραβούν την προσοχή, το να απαντούν σιωπηλά και να περιμένουν τον καλούντα να μιλήσει πρώτος είναι απολύτως φυσιολογικό.
Πρόκειται για μια μικρή αλλά ενδεικτική αλλαγή στην τηλεφωνική εθιμοτυπία που αντικατοπτρίζει την εξέλιξη της τεχνολογίας και των κοινωνικών συνηθειών.
Η αρχική αφορμή για αυτή τη συζήτηση ήταν ένα tweet που έγινε viral, από μία recruiter η οποία παρατήρησε ότι όταν καλεί υποψήφιους από τη Gen Z, αυτοί συχνά δεν λένε τίποτα, σύμφωνα με τον ιστότοπο Business Insider.
Περιμένουν εκείνη να ξεκινήσει τη συνομιλία, ακόμη κι όταν το τηλεφώνημα είναι προγραμματισμένο. Το πιο ενδιαφέρον δεν ήταν τόσο η παρατήρησή της, όσο τα σχόλια που ακολούθησαν: Δεκάδες νέοι συμφώνησαν πως είναι ευθύνη του καλούντα να ξεκινήσει τη συζήτηση.
Γιατί η γενιά Z δεν μιλά όταν σηκώνει το τηλέφωνο
Ορισμένοι νέοι επικαλέστηκαν τις ανεπιθύμητες κλήσεις. Τα αυτοματοποιημένα ρομπότ και οι τηλεπωλητές ξεκινούν να μιλούν μόλις ακούσουν το «ναι».
Αν κάποιος απαντήσει χωρίς να μιλήσει, μπορεί να αποφύγει αυτές τις ενοχλήσεις. Για κάποιους, αυτή είναι μια αποτελεσματική τεχνική φιλτραρίσματος.
Άλλοι εκφράζουν ανησυχίες ασφαλείας: το «ναι» μπορεί να ηχογραφηθεί και να χρησιμοποιηθεί από απατεώνες για φωνητικές απάτες. Ο Marijus Briedis, CTO της NordVPN, σημειώνει ότι, αν και δεν υπάρχουν πολλά δεδομένα για τέτοια περιστατικά, οι ανησυχίες είναι βάσιμες. «Μια ουδέτερη και μη προσωπική απάντηση, όπως “Ποιος είναι;”, είναι πιο δύσκολο να χρησιμοποιηθεί ως φωνητικό δείγμα», εξηγεί.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και η καθαρά κοινωνική διάσταση. Πολλοί νέοι απλώς θεωρούν ότι αν σε καλεί κάποιος, ο ίδιος πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία να ξεκινήσει τη συνομιλία.
Η άποψη αυτή μπορεί να φαίνεται παράξενη ή ακόμα και ενοχλητική σε όσους έχουν συνηθίσει σε διαφορετικούς κανόνες, όμως δεν πρόκειται για ασέβεια. Είναι μια ένδειξη του πώς αλλάζει η επικοινωνία. Κι αν κάτι μας διδάσκει η ιστορία της τηλεφωνίας, είναι ότι οι κανόνες δεν είναι αιώνιοι.
Η ίδια η λέξη «ναι» (hello, στα αγγλικά) συνδέεται ιστορικά με την επινόηση του τηλεφώνου. Ο Τόμας Έντισον προώθησε τη χρήση της ως τυπική αρχή τηλεφωνικής συνομιλίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Ωστόσο, τη δεκαετία του 1940 το τηλέφωνο άρχισε να γίνεται κοινό αγαθό στα νοικοκυριά. Η εθιμοτυπία του τηλεφωνήματος, όπως την ξέρουμε, είναι σχετικά καινούρια και έχει ήδη αλλάξει πολλές φορές.
Στην εποχή των σταθερών τηλεφώνων, το να απαντήσει κάποιος λέγοντας το όνομά του ή το όνομα της οικογένειας ήταν ο κανόνας.
Οι επαγγελματικές κλήσεις απαιτούσαν επιπλέον τυπικότητα. Σήμερα, τα κινητά είναι προσωπικές συσκευές, το voicemail είναι σχεδόν ξεχασμένο και κανείς δεν εκπλήσσεται αν η απάντηση σε μια κλήση έρθει πρώτα με ένα... SMS.
Τα ζητήματα διευθετούνται πια με e-mail και μηνύματα. Όταν κάποιος καλεί απρόσμενα, συχνά απολογείται, σαν να εισέβαλε απρόσκλητος στο σπίτι κάποιου.
Η τεχνολογία έχει ήδη μεταμορφώσει τον τρόπο που χρησιμοποιούμε τα τηλέφωνα. Είναι φυσικό να μεταμορφώνει και τους κανόνες γύρω από αυτά. Το «ναι» μπορεί να ήταν κάποτε αυτονόητο, όμως σήμερα δεν είναι πια δεδομένο. Κι ίσως αυτό δεν είναι σημάδι αγένειας, αλλά απλώς της εποχής μας.
