Σπηλιά της Φώκιας: Η κρυμμένη παραλία που δεν την βλέπει ποτέ ο ήλιος
Περίπου μία ώρα από το Λουτράκι και απέναντι από τις μυστηριώδεις Αλκυονίδες Νήσους, βρίσκεται μια καλά κρυμμένη παραλία του Κορινθιακού.
Υπάρχει ένα μαγικό μέρος στην Κορινθία, σχεδόν μυστικό, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Εκεί όπου τα κάθετα, δραματικά βράχια της ακτογραμμής κοντά στον μικρό οικισμό Στραβά, μοιάζουν να πέφτουν απότομα στη θάλασσα, ξεπροβάλλει ένας εντυπωσιακός γεωλογικός σχηματισμός: μια φυσική, πέτρινη αψίδα που στέκει αγέρωχη πάνω από τα γαλαζοπράσινα νερά, σαν πύλη προς έναν μαγικό κόσμο.
Περίπου μία ώρα από το Λουτράκι και απέναντι από τις μυστηριώδεις Αλκυονίδες Νήσους, βρίσκεται αυτό το καλά κρυμμένο στολίδι του Κορινθιακού. Η «σπηλιά της Φώκιας», όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, παραμένει ένα από τα πιο παρθένα φυσικά μνημεία της περιοχής. Για χρόνια δεν υπήρχε καν στα ραντάρ των εξερευνητών -ίσως γιατί η πρόσβαση σε αυτή δεν είναι εύκολη: μπορεί κανείς να φτάσει μόνο με σκάφος ή ακολουθώντας ένα στενό, δύσβατο μονοπάτι που διασχίζει ένα πυκνό πευκοδάσος.
Σπηλιά της Φώκιας: Η κρυμμένη παραλία που δεν την βλέπει ποτέ ο ήλιος
Το τοπίο εκεί μοιάζει σχεδόν εξωπραγματικό. Η μικρή παραλία με τα λευκά βότσαλα αγκαλιάζεται από τα επιβλητικά βράχια, που σμιλεύτηκαν από τον άνεμο και τη θάλασσα μέσα στους αιώνες. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, κρυστάλλινα και σε αποχρώσεις του τιρκουάζ και του βαθύ μπλε που θυμίζουν τροπικούς παραδείσους. Κι όμως, υπάρχει κάτι ακόμη πιο μοναδικό, αφού την παραλία αυτή δεν τη βλέπει ποτέ ο ήλιος. Η φυσική γεωμετρία των βράχων τη διατηρεί μονίμως στη σκιά, δημιουργώντας μια σχεδόν μυσταγωγική ατμόσφαιρα, όπου κυριαρχεί η δροσιά, η ησυχία και το αίσθημα της απομόνωσης.
Η σπηλιά της Φώκιας παραμένει ως σήμερα ανέγγιχτη από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Δεν υπάρχουν ομπρέλες, ξαπλώστρες ή ταμπέλες. Μόνο η άγρια ομορφιά της φύσης σε όλο της το μεγαλείο. Είναι ένας τόπος που σε προσκαλεί να μείνεις σιωπηλός, να ακούσεις τον παφλασμό των κυμάτων και το θρόισμα των πεύκων, και να νιώσεις για λίγο εκτός χρόνου.
