Αγαπητέ Ερρίκο. Είμαι σε σχέση 1,5 χρόνο περίπου και με την κοπέλα μου πρόσφατα ανακαλύψαμε πως περιμένουμε παιδί. Η σχέση μας είναι άριστη και μετά από κοινή μας θέληση αλλά και λίγη πίεση των γονιών μου αποφάσισα να της κάνω πρόταση να γίνουμε οικογένεια. Πρέπει κάπου εδώ να σου πω πως πριν από τρία χρόνια, πέρασα μια ελευθεριάζουσα φάση στη ζωή μου όπου και κοιμόμουν με σχεδόν όλους όσους γνώριζα, συμπεριλαμβανομένων και άλλων ανδρών. Αυτό άλλαξε όταν ερωτεύτηκα την κοπέλα μου, η οποία είναι τα πάντα για μένα. Γνώρισα τους γονείς της πρώτη φορά την προηγουμένη εβδομάδα όντας καλεσμένος για δείπνο σπίτι της με σκοπό να της κάνω πρόταση. Κατά τη διάρκεια του δείπνου συνειδητοποίησα ότι είχα κοιμηθεί με τον πατέρα της. Τη στιγμή που η σύντροφός μου και η μητέρα της πήγαν για λίγο στη κουζίνα, μου είπε να το τελειώσω με την κόρη του. Οι γονείς της δεν ξέρουν ότι είναι έγκυος, ενώ οι δικοί μου το γνωρίζουν. Είμαι προφανώς ερωτευμένος και θέλω το παιδί – πρέπει απλά να τον αγνοήσω ή να τα πω όλα στη σύντροφό μου;
Οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς είναι πραγματικό. Τουλάχιστον έτσι είπε κάποτε ο σπουδαίος Πάμπλο Πικάσο. Θα ομολογήσω εντούτοις πως το σενάριο που μου περιγράφεις στην ερώτησή σου ξεπερνά ενδεχομένως και την φαντασία. Είναι τέτοιες οι συμπτώσεις, η χρονικότητα των γεγονότων αλλά και η ένταση των συναισθημάτων σου (μου αναφέρεις χαρακτηριστικά πως η κοπέλα σου είναι τα πάντα για σένα) που ειλικρινά, για να το εκφράσω απλά και λιτά, ζεις μια ταινία. Το είδος της μόνο εσύ μπορείς να το επιλέξεις. Θα μπορoύσε, κάλλιστα, να είναι μελόδραμα, κωμωδία καταστάσεων ή ακόμα ακόμα και θρίλερ. Θα πρέπει να σου ομολογήσω και κάτι άλλο όμως. Ίσως η ερώτηση σου να είναι και η ερώτηση που με έχει δυσκολέψει περισσότερο, υπό την έννοια πως η λύση στο πρόβλημά σου δεν μου μοιάζει τόσο ξεκάθαρη, όπως πολλές φορές συμβαίνει με άλλες ερωτήσεις που λαμβάνω, όσο κι αν έχω το προνόμιο της απόστασης και του “ψυχρού” παρατηρητή και αυτή την φορά. Και ο λόγος, πέραν του προφανούς σουρεαλισμού του πράγματος, είναι η σύγκρουση πολλών ηθικών ζητημάτων που μου γεννά η ιστορία σου. Πραγματικά δεν σε κρίνω, ούτε λέω πως έχεις κάνει κάτι ανήθικο ή κακό. Απλά αναρωτιέμαι αν έχει κάποιο νόημα στ' αλήθεια το να μιλήσεις στη σύντροφό σου και να της πεις τα πάντα.
Ως υπέρμαχος της αλήθειας, ομολογώ ότι ακόμα και αυτή η αμφιταλάντευσή μου για το αν πρέπει να της μιλήσεις ή όχι μου προκαλεί αναστάτωση. Θα σου πω το εξής λοιπόν. Και είναι πιθανότατα και η πρώτη φορά που θα πω κάτι τέτοιο είτε από εδώ είτε και στη ζώη μου εν γένει. Νομίζω πως δεν πρέπει να της μιλήσεις. Θα είναι τρομερά δύσκολο πιθανολογώ να αποδεχτεί κάτι τέτοιο, θα είναι μεγάλο πλήγμα στην εικόνα που έχει για τον μπαμπά της και πραγματικά θεωρώ πως θα προκαλέσει μόνο πόνο η αποκάλυψη της αλήθειας. Άλλωστε εσύ δεν έχεις προδώσει με κάποια ενέργειά σου την εμπιστοσύνη της, η συνεύρεσή σου με τον πατέρα της έλαβε χώρα πολύ καιρό πριν γνωριστείτε, όταν ήσουν ακόμα single.
Αν, κάποιος, θα όφειλε να απολογηθεί θα ήταν ο πατέρας της αφού μόνο αυτός είναι υπόλογος για μια μορφή (και μάλιστα αρκετά σοβαρή) υποκρισίας. Θέλω να πω είναι ακόμα με τη μητέρα της, το «παίζει» καλός οικογενειάρχης και μάλιστα έχει και το θράσος να σου ζητά να απομακρυνθείς από τη ζωή της κόρης του. Δεν θέλω να λέω τα ίδια και τα ίδια αλλά πραγματικά τέτοιου τύπου άνθρωποι είναι μέρος του προβλήματος και ένας από τους κύριους λόγους που ο κόσμος μας είναι γεμάτος μίσος, δυσανεξία απέναντι στο διαφορετικό, συμπλέγματα, ρατσισμό.
Συνεπώς για να κλείνουμε ένα ένα τα μέτωπα. Στον πατέρα της μπορείς να πεις με σθένος και παρρησία πως δεν ντρέπεσαι για κάτι, πως ήσουν μόνος όταν έτυχε να τον γνωρίσεις και να κάνετε σεξ, και πως καλό θα ήταν να σταματήσει να σε «απειλεί» γιατί το δικό του μυστικό είναι πιο καυτό από τα δικά σου. Φαντάζομαι πως δεν θα ήθελε να αποκαλυφθεί η αλήθεια, και να του αμαυρώσει την εικόνα του καλού και ηθικού οικογενειάρχη – πατριάρχη. Θα σε συμβούλευα παράλληλα, όμως, να πεις στην κοπέλα σου πως πριν την γνωρίσεις είχες σεξουαλικές σχέσεις και με άνδρες. Αυτό της το οφείλεις και στο κάτω κάτω ο σκόπος σου δεν είναι να κάνεις μαθήματα ηθικής στον μπαμπά της (ούτε και να δεχτείς βέβαια) αλλά να είσαι δίκαιος. Γιατί, αν κατ'ανάγκη, δεν μπορείς να πεις όλη την αλήθεια, τουλάχιστον πρέπει να υπερασπιστείς τη δικαιοσύνη. Και για να είσαι δίκαιος αυτό το κομμάτι της ζωής σου οφείλεις να της το μοιραστείς. Για να κλείσω την πιο μακροσκελή απάντηση στη σύντομη ιστορία αυτής της στήλης, θέλω να σου πω το παρακάτω.
Ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις, να έχεις ως αποκλειστική προτεραιότητα την αγάπη σου για αυτή τη γυναίκα και για το παιδί που ετοιμάζεστε να φέρετε στον κόσμο. Και πως σε κάθε περίπτωση οι ισορροπίες θα είναι πάντα λίγο περίεργες μεταξύ εσού και του πατέρα. Δεν είναι και μικρή σύμπτωση όλο αυτό, ούτε συμβαίνει κάθε μέρα.