Αγαπητέ Ερρίκο! Ελπίζω να είσαι καλά. Η καλύτερή μου φίλη έχει καρκίνο, ο οποίος διεγνώσθη τώρα. Θέλω να είμαι μαζί της σε όλο αυτό που περνάει. Εσύ τι θα έλεγες και τι θα έκανες για έναν φίλο σου που βιώνει τώρα μια τέτοια κατάσταση;
Νομίζω θα έκανα ό,τι ακριβώς θα έκανα και σε μια περίοδο κανονικότητας. Θα σε συμβούλευα να κάνεις λοιπόν αυτό που θα έκανες και πριν από την έλευση του κορωνοϊού. Να σταθείς δίπλα της στο βαθμό που σου είναι δυνατό. Δεν ξέρω τίποτα για σένα, γι’ αυτό το λέω. Αν έχεις οικογένεια και παιδιά, αν έχεις στον στενό οικογενειακό κύκλο σου κάποιον που να ανήκει στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Αν πάντως έχεις να σκεφτείς μόνο για σένα, μπορείς να αφιερώσεις χρόνο στην φίλη σου. Να είσαι εκεί για αυτή, έστω και όχι δια ζώσης, γιατί κι αυτό μπορεί να ενέχει έξτρα κινδύνους για την φίλη σου, που έχει να δώσει μια μεγάλη, δύσκολη και επίπονη μάχη. Αλλά ένα τηλέφωνο κάθε μέρα, ένα χαμόγελο σε μια βίντεοκλήση, μια γλυκιά κουβέντα μπορούν να βοηθήσουν και να της τονώσουν το ηθικό. Η δική σου παρουσία, η δική σου αισιοδοξία και υπομονή μπορούν να μεταβιβαστούν και σε εκείνη, έστω και μερικώς. Καλό κουράγιο λοιπόν στην φίλη σου και να γίνει γρήγορα καλά.
Αγαπητέ μου Ερρίκο γεια σου. Βλέπω τις απαντήσεις σου σε προσωπικά θέματα και πήρα θάρρος να σου στείλω και το δικό μου, εν μέσω αυτών των πρωτοφανών συνθηκών που ζούμε όλοι. Λίγο πριν την καραντίνα, γνώρισα κάποιον. Βγήκαμε τρία ραντεβού και περάσαμε υπέροχα, μιλούσαμε φιλικά και ταιριάζαμε τόσο πολύ που χάναμε την αίσθηση του χρόνου. Στο τέταρτο ραντεβού πήγα στο σπίτι του. Εκεί τα πράγματα έγιναν πολύ περίεργα. Ξαφνικά φερόταν πολύ ψυχρά. Έκανα να φύγω, αλλά με κράτησε. Τελικά έγιναν όλα, αλλά έφυγα ψυχραμένη. Και ο ίδιος πρέπει να το κατάλαβε. Έκτοτε, δεν βλεπομαστε λόγω της καραντίνας, αλλά μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα. Όμως μιλάμε…φιλικά. Δεν υπάρχει πια το φλερτ που υπήρχε, σαν να μην έχουμε τι να πούμε (ενώ κάνουμε το ίδιο επάγγελμα) και γενικώς, σαν κάτι να έχει χαλάσει. Θα μου πεις, άλλη μια ιστορία που δεν πήγε καλα. Τότε όμως, γιατί μου στέλνει κάθε μέρα;
Όλοι έχουμε ανάγκη για επαφή και επικοινωνία. Αυτές τις μέρες δε ακόμα περισσότερο. Μπορεί για αυτό να σου στέλνει καθημερινά, μπορεί να νιώθει ότι κάτι έμεινε σε εκκρεμότητα και να ελπίζει να το πιάσετε από εκεί που το αφήσατε πριν την καραντίνα. Όπως και να έχει μην μεταφράζεις την ψυχρότητα ή την αμηχανία του την τελευταία φορά που βρεθήκατε ως κάτι απαραιτήτως αρνητικό. Καμιά φορά (και) τα φαινόμενα απατούν. Εγώ θα πρότεινα να σταθείς στο ότι σε κράτησε εκεί, σπίτι του. Και στο ότι αναζητά την καθημερινή επαφή μαζί σου. Τέλος είναι λογικό πρέπει να σου πω να μην έχετε και άπειρα πράγματα να συζητήσετε. Αφενός δεν υπάρχει ακόμα η απαραίτητη οικειότητα μεταξύ σας, αφετέρου πόσα πράγματα να συμβούν και να αποτελούν «νέα» εν μέσω μια συνθήκης εγκλεισμού; Κατά συνέπεια, κράτα ζωντανή την επικοινωνία σας αν θες και περίμενε την άρση της καραντίνας για ασφαλέστερα συμπεράσματα.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
Καλησπέρα. Είμαι χωρισμένη μητέρα με δύο παιδιά και πιθανότατα μετά από όλο αυτό θα χάσω τη δουλειά μου. Αυτό που με προβληματίζει πάρα πολύ είναι ότι ο πρώην άντρας μου θέλει να παίρνει τα παιδιά όπως συνέβαινε πριν την καραντίνα. Κάνει επάγγελμα που όσο να πεις έρχεται σε επαφή με κόσμο. Αλά δεν καταλαβαίνει ότι με το να βλέπει τα παιδιά τα εκθέτει σε κίνδυνο. Του μίλησα αλλά είναι πολύ ευέξαπτος και νομίζει ότι δεν θέλω να τα βλέπει. Θέλω να του το πάω με το καλό γιατί στηρίζομαι και στη διατροφή που δίνει αλλά ειλικρινά θα τρελλαθώ. Πώς μιλάς σε κάποιον τόσο ξεροκέφαλο πώς;;;
Τώρα τί να σου πω κι εγώ; Ο μόνος τρόπος είναι η ήρεμη και φιλική κουβέντα. Προσπάθησε να του εξηγήσεις με επιχειρήματα πως η διστακτικότητά σου απέναντι στο να βλέπει τα παιδιά όπως και πριν την καραντίνα, δεν σχετίζεται με κάποια προσωπική σου εκδικητικότητα ή αρνητικότητα προς εκείνον. Αντιθέτως πως έχει να κάνει με την προστασία όλων σας. Και των παιδιών αλλά και του ίδιου. Είναι σημαντικό να είσαι φιλική στον τόνο σου αν όντως είναι τόσο ευέξαπτος με το ζήτημα. Ειλικρινά δεν μπορώ να σου προτείνω κάτι άλλο. Ούτε να του απαγορεύσεις το να βλέπει τα παιδιά του μπορείς, ούτε να του επιβάλλεις οτιδήποτε. Πάντως για να σχολιάσω και κάτι που γράφεις σχετικά με το ότι στηρίζεσαι στη διατροφή που σου δίνει.. ίσως εκεί να κρύβεται και η πηγή του προβλήματος. Θέλω να πω πως κι εσύ άθελά σου μπορεί να δημιουργείς αυτό το κλίμα, αυτή την ευέξαπτη αντίδρασή του. Αν αυτό που του μεταδίδεις ως υπόρρητο μήνυμα είναι ότι τον βλέπεις αποκλειστικά ως πηγή εσόδων και όχι και ως άνθρωπο και πατέρα των παιδιών σας. Θέλει λεπτότητα και προσοχή λοιπόν. Το ότι χωρίσατε δεν είναι συνώνυμο και της απουσίας οποιουδήποτε συναισθήματος μεταξύ σας. Και δεν αναφέρομαι στο θυμό ή την πικρία φυσικά. Ίσως να του δώσεις να καταλάβει πως νοιάζεσαι και για εκείνον λοιπόν, τα πράγματα να βελτιωθούν και η επικοινωνία σας να γίνει καλύτερη. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας αλλά και μετά από αυτήν.
