Αγαπητέ Ερρίκο, τι να κάνεις όταν αισθάνεσαι ότι η σχέση σου τελειώνει; Ναι, αυτό είναι το δικό μου πρόβλημα, εν μέσω της πανδημίας και όλων των άλλων πολύ πιο σημαντικών που συμβαίνουν στον κόσμο. Είμαι δύο χρόνια με το σύντροφό μου και περνάμε την καραντίνα μαζί. Σίγουρα τον τελευταίο καιρό δεν υπήρχε ο ίδιος ενθουσιασμός, αλλά εγώ είμαι ακόμα ερωτευμένη. Τις προάλλες, λοιπόν, μου ανέφερε ότι έκανε κάποιες σκέψεις, ότι ίσως μετά την καραντίνα θέλει λίγο χώρο και χρόνο -όχι ότι χωρίζουμε, αλλά ότι θέλει να έχει και το δικό του χώρο. Και σε ρωτάω: εγώ πώς μπορώ να το διαχειριστώ; Από την μία είναι μεν ειλικρινές που μου το είπε -από την άλλη εγώ έχω πλέον μια διαρκή αγωνία. Προφανώς δεν θέλω να τον χάσω, αλλά δεν μπορώ να τον πιέσω για κάτι και ούτε πιστεύω ότι θα λειτουργούσε. Κάθομαι απλά και υπομένω ένα αργό τέλος; Σε ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά!
Δεν ξέρω αν υπομένεις ένα αργό τέλος. Δεν ξέρω καν αν ο σύντροφός σου θέλει να χωρίσετε. Από τη μία σκέφτομαι πως η καραντίνα, ο περιορισμός και ο εγκλεισμός αποτελούν κριτήριο και δοκιμασία ταυτόχρονα, για μια ερωτική σχέση. Από την άλλη αποτελούν δοκιμασία και για τη νηφαλιότητα αλλά και καθαρότητα της κριτικής μας σκέψης. Ως συνθήκη (ειδικά στο πλαίσιο μιας ερωτικής σχέσης) θα παρομοίαζα την καραντίνα με ένα πελώριο μεγεθυντικό φακό. Αυτός ο φακός ενίοτε εμφανίζει λεπτομέρειες που δεν γνωρίζαμε καν ότι υπάρχουν. Καλές και κακές. Μοιράζονται όμως το κοινό χαρακτηριστικό του ότι τις περισσότερες φορές μας προκαλούν έκπληξη. Άρα για να το πω απλά. Θα σου πρότεινα να περιμένεις το τέλος της καραντίνας, την άρση των μέτρων και την σχετική και (σταδιακή όπως φαίνεται) επιστροφή στην κανονικότητα. Μπορεί η κανονικότητα να μη θυμίσει μεγεθυντικό φακό αλλά σίγουρα κάτι νέο θα αποκαλύψει με τη σειρά της…
Ερρίκο καλησπέρα! Πώς είσαι; Εγώ κάνω υπομονή και ελπίζω όπως λένε αρχές Μαΐου να δούμε πάλι το φως το ήλιου. Λοιπόν άκου τώρα. Εδώ και μερικές εβδομάδες έχουμε αρχίσει να μιλάμε με έναν τύπο που τον γνώρισα από το Facebook. Φαίνεται ωραίος, δεν τον έχω δει από κοντά βέβαια, λόγω καραντίνας. Βέβαια τελευταία νιώθω ότι με έχει κουράσει. Λογικό θα μου πεις πόσο τσατ να αντέξει ένας άνθρωπος; Ίσως στην αρχή να μου άρεσε που μιλάμε επειδή περνούσε ευχάριστα η ώρα. Αλλά νιώθω ότι τελικά δεν ταιριάζουμε γιατί έχουμε κάνει συζητήσεις σχετικά με όνειρα και στόχους και αυτός τα βλέπει όλα πολύ εφήμερα, όπως και τις σχέσεις. Και εκεί που ήθελα να τελειώσει η καραντίνα, δε θέλω να τελειώσει για να μην τον δω. Δεν ξέρω πώς θα τον αποφύγω. Μετά από τόσες μέρες που μιλάμε ντρέπομαι να του πω τελικά thank you, next. Τι λες κι εσύ; Αντιγόνη
Εντάξει δεν υποχρεούσαι να τον δεις κιόλας. Μην νιώθουμε ενοχές και από το πουθενά. Αλλά και να τον δεις το πολύ πολύ να περάσεις ένα μέτριο βράδυ, οριακά βαρετό και να επιστρέψεις σπιτάκι (sic) σου χαλαρή κι ωραία…μην ξεχνάς άλλωστε, θα χαρείς τόσο με το έξω, που το ραντεβού θα το έχεις ψιλοχεσμένο.. Αντιγόνη μου να το κοιτάξεις αυτό το τόσο ενοχικό πάντως. Υποπτεύομαι πως δυσκολεύει στη ζωή σου σε γενικότερο επίπεδο..
Ερρίκο γεια και χαρά, θέλω την γνώμη σου σε κάτι που με απασχολεί. Ο σύντροφός μου δεν είναι πολύ κοινωνικός και οι φίλοι του είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εχει δύο γυναίκες φίλες που μιλάει σε πολύ τακτική βάση και αντιλήφθηκα όσο περνούσε ο καιρός ότι δεν τον βλέπουν εντελώς φιλικά. Μετά από έναν καυγά μας, μου το παραδέχτηκε ότι στο παρελθόν του είχαν εκφράσει και οι δύο (σε διαφορετικό χρόνο η κάθε μία) πώς τον γούσταραν αλλά δεν ενέδωσε, παρόλα αυτά τις κράτησε κοντά του επειδή ήταν πολύ αξιόλογα κορίτσια και ήθελε την παρέα τους. Για να καταλήξω κάπου και να μην σε μπερδέψω: εκείνος επιμένει ότι είναι φίλες του επειδή εκείνος δεν τις βλέπει ερωτικά. Εγώ από την άλλη επιμένω ότι δεν είναι φίλες του, επειδή εκείνες τον γουστάρουν. Δεν μου αρέσει να συνεχίζει να μιλάει μαζί τους, αλλά δεν μπορώ να το απαγορέψω. Πώς θα μπορέσουμε να βγάλουμε άκρη στη διαφωνία μας; Πιάνεται για φιλία όταν ο ένας από τους δύο γουστάρει;
Απαντώ με το προαιώνιο ερώτημα στην ερώτηση σου. Έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα; Αυτά τα ερωτήματα ονομάζονται στη φιλοσοφική ορολογία παράδοξα. Στο συγκεκριμένο ας πούμε η απάντηση δίνεται αν εξετάσουμε προσεκτικά και κατανοήσουμε σωστά τις θεμελιώδεις διαδικασίες που αφορούν την εξέλιξη των ειδών. Μπορούμε πάντα φυσικά να στοχαζόμαστε για ώρες, να το συζητάμε, να το ξανασυζητάμε και φτου και απ’ την αρχή. Εκείνο όμως θα στέκει αμείλικτο και πάντοτε παράδοξο. Μην παιδεύεις το μυαλό σου. Αλήθεια. Ξέρεις η ζωή, οι ανθρώπινες σχέσεις θυμίζουν συχνά τα φιλοσοφικά παράδοξα. Η μόνη λύση στα παράδοξα (διαφωνίες εν προκειμένω) των ερωτικών σχέσεων η αμοιβαιότητα και η εμπιστοσύνη… έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να σας τα λέω. Και δεν έχει και ανοιχτά κομμωτήρια να την πάω για κούρεμα. Τα φιλιά μου!
Στείλτε τις ερωτήσεις σας στο info@bovary.gr
