Σε έναν κόσμο γεμάτο Μισέλ Ομπάμα, εξακολουθούμε να προτιμάμε τη Beyoncé -Ή μήπως όχι;
Στο Grand Prix της Formula 1 στο Λας Βέγκας, η Beyoncé έφθασε χέρι-χέρι με τον Jay-Z, φορώντας μια εφαρμοστή, δερμάτινη ολόσωμη φόρμα Louis Vuitton. Έκανε τον γύρο της πίστας με τον Lewis Hamilton, χαμογελαστή, λαμπερή, απολύτως κινηματογραφική.
Το ίδιο βράδυ, έκανε ένα πολύ εντυπωσιακό pantsless look: ένα κατακόκκινο βινύλ κορμάκι με το λογότυπο της Ferrari, συνδυασμένο με ένα ασορτί παλτό ριγμένο στους ώμους. Το κορμάκι είχε βαθύ ντεκολτέ που ανέδειξε τη θηλυκότητά της, ενώ το χρυσό τσόκερ πρόσθεσε μια λαμπερή πινελιά.
Το σύνολο ολοκληρώθηκε με κόκκινες ψηλοτάκουνες πλατφόρμες, διάφανες κάλτσες, μαύρα δερμάτινα γάντια, καρό clutch, μαύρο καπέλο του μπέιζμπολ και γυαλιά ηλίου. Η Beyoncé απογείωσε το look με ένα ζωηρό κόκκινο κραγιόν που εναρμονιζόταν τέλεια με την εμφάνισή της.
Θα περίμενε κανείς πως μια τέτοια στιγμή θα επισφράγιζε την εικόνα της ως global icon, όμως, μέσα σε λίγες ώρες, οι σέξι εμφανίσεις της επισκιάστηκαν από ένα ορμητικό κύμα διαδικτυακής τοξικότητας.
Στα social media τα σχόλια πήραν φωτιά. Όχι για την εμφάνισή της ως fashion statement, ούτε για την ενέργειά της, αλλά για το σώμα της. «Χυδαία», «πολύ χοντρή», «φάλαινα», «big mama», «έγκυος;», «να πάρει Ozempic». Η ρητορική θυμίζει μια εποχή που υποτίθεται πως έχουμε αφήσει οριστικά πίσω μας. Και όμως, αποδεικνύεται πως την κουβαλάμε ακόμη μέσα μας.
Ωστόσο, την εβδομάδα που διανύουμε το Διαδίκτυο συζητά και μια άλλη γυναίκα. Ο λόγος για τη Μισέλ Ομπάμα μέσα από μια νέα φωτογράφιση της Άνι Λίμποβιτς. Με ένα απλό γκρι T-shirt και τζιν, η πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ εμφανίστηκε εμφανώς αδυνατισμένη ώστε να πυροδοτήσει εικασίες περί χρήσης Ozempic και άλλων GLP-1 φαρμάκων.
Τα σχόλια δεν έχουν κακία, όπως στην περίπτωση της Beyoncé, έχουν όμως κάτι εξίσου προβληματικό. Την εμμονή με το πόσο λεπτός πρέπει να είναι κάποιος για να θεωρείται «υγιής», «εντός κάδρου», «αποδεκτός».
Το body shaming δεν πέθανε, απλώς άλλαξε λέξεις
Κι όμως, η αντίδραση απέναντι στη Beyoncé, όπως και οι εικασίες γύρω από τη Μισέλ Ομπάμα, αποκαλύπτουν με διθυραμβικό τρόπο πόσο εύθραυστη είναι αυτή η δήθεν πρόοδος. Τα παραδείγματα των δύο γυναικών λειτουργούν σαν καθρέφτης μιας κοινωνίας που αυτοδιαφημίζεται ως «συμπεριληπτική», αλλά στην πραγματικότητα συνεχίζει να κρίνει, να μετρά, να σταθμίζει και να ιεραρχεί τα γυναικεία σώματα με την ίδια ακαμψία όπως πάντα.
Τα τελευταία χρόνια μάς αρέσει να πιστεύουμε ότι ζούμε σε μια εποχή ωριμότητας. Ότι το body shaming έχει στιγματιστεί, ότι οι πασαρέλες έπαψαν να επιβραβεύουν το αποστεωμένο σώμα, ότι ο ηλικιακός ρατσισμός δεν γίνεται πια ανεκτός. Στα χαρτιά όλα δείχνουν να έχουν αλλάξει και στο λεξιλόγιό μας έχουν μπει λέξεις όπως diversity, inclusivity, representation.
Κι όμως, η πραγματικότητα των social media αποδεικνύει πως η αλλαγή είναι περισσότερο επιφανειακή παρά ουσιαστική. Διώξαμε το «skinny shaming» από τις πασαρέλες, αλλά το διατηρούμε στο timeline μας. Φαίνεται πως τίποτα δεν άλλαξε, μόνο η εικόνα.
Μάλιστα, είναι βαθιά ειρωνικό πώς η δημόσια συζήτηση γύρω από τα φάρμακα για απώλεια βάρους έχει γίνει τόσο άνετη, σχεδόν lifestyle. Στο ίδιο κοινωνικό τοπίο όπου πριν λίγα χρόνια πολλοί αντιμετώπιζαν ακόμη και τα εμβόλια για τον covid με καχυποψία. Kι αυτό επειδή ήταν «καινούργια», «άγνωστα», «ίσως επικίνδυνα». Σήμερα, όμως, το γεγονός ότι ένας διάσημος χρησιμοποιεί Ozempic συζητείται με ελαφρότητα, μπλέκεται με κουτσομπολιό, μετατρέπεται σε meme.
Ίσως λοιπόν δεν έχουμε αλλάξει τόσο όσο θέλουμε να πιστεύουμε.
Σε έναν κόσμο που ισχυρίζεται πως προωθεί τη διαφορετικότητα, εξακολουθούμε να κρίνουμε με ακριβώς τα ίδια κριτήρια που υποτίθεται ότι αποδομήσαμε.
Και σε έναν κόσμο γεμάτο Μισέλ Ομπάμα, εξακολουθούμε να αποθεώνουμε και να κατασπαράζουμε τη Beyoncé.
