H Βοvary μίλησε με τον κο Χρηστινίδη, ο οποίος εξήγησε αναλυτικά τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραπάνω ανάρτηση.
«Είμαι εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, εν ενεργεία, σε δημοτικά σχολεία της Θεσσαλονίκης από το 1998 που διορίστηκα (στην Κρήτη για πρώτη φορά) μέχρι και σήμερα. Αγαπώ τη δουλειά μου και η απαξίωση ή η αδιαφορία –όπως θέλετε πείτε το – για το μάθημά μου με γεμίζει πικρία και αυτή είναι η αιτία που έκατσα και έγραψα αυτό το κείμενο. Αν η πικρία είναι η αιτία, η αφορμή ήταν το τέλος της σχολικής χρονιάς, όπου για ακόμη μια χρονιά δεν εκδηλώθηκε η επιθυμία στους γονείς να ρωτήσουν για την παρουσία του παιδιού τους στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Σίγουρα δεν είναι ακριβώς απαξίωση, ούτε ακριβώς αδιαφορία, σίγουρα οι γονείς ενδιαφέρονται για την πρόοδο και εξέλιξη του παιδιού τους, ούτε το παίρνω ως προσωπική απόρριψη, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι με εκτιμούν, αξιολογούν τη δουλειά μου, με αποδέχονται και εντέλει με σέβονται, απλώς πιστεύουν, μάλλον, ότι το μάθημα της Φυσικής Αγωγής δεν μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά σ’ αυτό, την πρόοδο και εξέλιξη του παιδιού δηλ., κάτι το οποίο είναι εντελώς λάθος.
Η Φυσική Αγωγή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού και -όπως όλες οι «Αγωγές»- είναι πολυδιάστατη, δηλ. έχει ρόλο τόσο στο σωματικό, όσο και στο ψυχικό-συναισθηματικό και κοινωνικό τομέα.
Καταλαβαίνω γιατί επικράτησε η άποψη αυτή. Καταρχήν όλο το εκπαιδευτικό μας σύστημα βασίζεται μόνο στην γλωσσική και στη λογικο-μαθηματική νοημοσύνη, ενώ οι νοημοσύνες, επίσημα πια, επιστημονικά τεκμηριωμένο, είναι εννιά (9), άρα είναι αναμενόμενο να υπάρχει μειωμένο ενδιαφέρον για μαθήματα όπως η Φυσική Αγωγή, τα Εικαστικά, το Θέατρο, η Μουσική. Από την άλλη μεριά αυτό λειτούργησε ως φαύλος κύκλος και η αδιαφορία αυτή αντανακλάστηκε σε μια μερίδα κακών εκπαιδευτικών, οι οποίοι θεώρησαν (κακώς βέβαια, πολύ κακώς) ότι αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον, δεν υπάρχει και λόγος να στενοχωριόμαστε.
Αυτή η νοοτροπία των λίγων αυτών εκπαιδευτικών έκανε και κάνει μεγάλο κακό σε έναν ολόκληρο κλάδο. Τα ΤΕΦΑΑ της χώρας βγάζουν αξιόλογους εκπαιδευτικούς, τα νέα αναλυτικά προγράμματα σπουδών είναι τελείως αλλαγμένα και, επιτρέψτε μου να πω, τα καλύτερα που είχαμε μέχρι τώρα, προσδιορίζοντας επακριβώς του σκοπούς της Φυσικής Αγωγής, τους στόχους, τις επιμέρους επιδιώξεις (μ’ αυτές ακριβώς τις λέξεις) για κάθε τάξη και για κάθε βαθμίδα της εκπαίδευσης. Οι γονείς, οι οποίοι δεν είναι όλοι ίδιοι βέβαια, ούτε έχουν ίδιες απόψεις, οφείλουν να αντιμετωπίζουν κάθε εκπαιδευτικό του σχολείου τους, ανεξαρτήτως μαθήματος, ως ένα πρόσωπο το οποίο συμβάλλει στη διαμόρφωση και την πρόοδο των παιδιών τους. Ακόμη κι αν θεωρούν έναν εκπαιδευτικό κακό και πάλι πρέπει έτσι να τον αντιμετωπίσουν, γιατί αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί. Μετά την ανάρτηση που έκανα έγινα δέκτης πολλών παραπόνων είτε από γονείς, είτε από συναδέλφους. Η απάντησή μου και στους δυο ήταν η ίδια: «Δείξτε περισσότερο ενδιαφέρον». Εγώ προσωπικά έχω καλέσει γονείς για ενημέρωσή τους και θα συνεχίσω να καλώ. Άλλοι ήρθαν, άλλοι δεν μπόρεσαν και μερικούς άλλους δεν τους έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Δεν είναι κρίμα; Είναι, αλλά δεν σταματάμε, συνεχίζουμε και θα συνεχίζουμε, γιατί πρόκειται για παιδιά.
Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι γονείς: να ρωτούν και να ξαναρωτούν. Ο καλός εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής θα χαρεί να μιλήσει μαζί τους. Ο κακός θα αναγκαστεί κι έτσι θα αρχίσει να σκέφτεται αλλιώς κι έτσι θα γίνει καλύτερος κι αυτός».
Διαβάστε επίσης: Τέσσερις λέξεις που πρέπει να σταματήσετε να λέτε στα παιδιά αν θέλετε να γίνουν ανεξάρτητα
Μελέτη αποκαλύπτει τις 2 πιο σημαντικές δεξιότητες των παιδιών που πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο -Δεν είναι το διάβασμα