«Τι κάνεις με την τηλεόραση;» -Το πιο δύσκολο σχεδιαστικό δίλημμα σε κάθε σύγχρονο σπίτι
Η θέση της τηλεόρασης έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο απαιτητικούς παράγοντες στον εσωτερική διακόσμηση, ωθώντας πολλούς να αναζητήσουν χώρους πιο ήσυχους, ζεστούς και απομονωμένους από το κεντρικό καθιστικό.
Η ανοιχτή κάτοψη έχει κυριαρχήσει τις τελευταίες δεκαετίες και ο σχεδιασμός έχει επηρεαστεί καταλυτικά. Από τη δεκαετία του 1970 τα σπίτια μεγάλωσαν σημαντικά, αλλά οι τοίχοι που καθόριζαν τις λειτουργίες των δωματίων μειώθηκαν δραστικά.
Η Κλερ Κιν, interior designer με έδρα το Νιου Τζέρσεϊ, σημειώνει στο Dezeen ότι το σημείο εκκίνησης σε πολλά έργα δεν είναι το στιλ ή η αρχιτεκτονική, αλλά το πού θα μπει η τηλεόραση.
Γιατί η θέση της τηλεόρασης επηρεάζει τον σχεδιασμό ενός σπιτιού
Συνηθισμένη λύση στις ανοιχτές κάτοψεις είναι η τοποθέτηση της τηλεόρασης πάνω από το τζάκι. Οι περισσότεροι όμως δεν θέλουν η οθόνη να κυριαρχεί οπτικά ούτε να αποσπά από τη φυσική γοητεία του τζακιού.
Η θέαση γίνεται συχνά κουραστική επειδή η οθόνη βρίσκεται ψηλότερα από το ιδανικό επίπεδο και η διάταξη των επίπλων δυσκολεύει, αφού ο χώρος πρέπει να προσανατολιστεί σε δύο ανταγωνιστικά σημεία εστίασης.
Όταν οι πελάτες αρχίζουν να δυσανασχετούν με τις άβολες αυτές λύσεις, οι σχεδιαστές προτείνουν την επιστροφή μιας παλιάς και δοκιμασμένης ιδέας: Τη δημιουργία ενός ξεχωριστού, μικρού δωματίου που λειτουργεί ως στοχευμένος χώρος και επανέρχεται δυναμικά.
Η Κιν το περιγράφει ως ένα ήρεμο, κάπως απομονωμένο καταφύγιο μέσα στο σπίτι. Η Τζόρνταν Φερτσάιλντ, διακοσμήτρια από τη Βόρεια Καρολίνα, παρατηρεί ότι η τάση οφείλεται σε μια κοινή ανάγκη και λέει ότι «όλοι αναζητούμε πιο ζεστούς χώρους, πραγματικά δωμάτια και ένα κουκούλι σε έναν τρελό κόσμο».
Το σαλόνι χωρίς τηλεόραση ενθαρρύνει περισσότερο διάλογο και αυτό οδηγεί όλο και περισσότερους να μεταφέρουν την οθόνη σε ένα δωμάτιο με πιο ήρεμο χαρακτήρα.
Οι σχεδιαστές τονίζουν ότι δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει ήδη ξεχωριστό δωμάτιο κατάλληλο. Η Λίνι Γκίφιν, συνεργάτιδα της Κιν, δοκίμασε να αλλάξει ρόλους στους δύο βασικούς χώρους του σπιτιού της: μετέφερε το τραπέζι στην ανοιχτή και φωτεινή πλευρά και τοποθέτησε καναπέ και τηλεόραση στο μικρότερο και πιο σκοτεινό δωμάτιο.
Το αποτέλεσμα έφερε στην επιφάνεια την πραγματική δυναμική και των δύο χώρων, τους οποίους πλέον χρησιμοποιεί καθημερινά. Αντίστοιχα, η Φερτσάιλντ μετέφερε στη μικρή σκοτεινή κουζίνα της έναν άνετο καναπέ και μια μικρή τηλεόραση, ενώ η μεγάλη φωτεινή οικογενειακή αίθουσα θα γίνει κουζίνα, επιτρέποντας στα παιδιά να βλέπουν ταινίες ενώ οι μεγάλοι συζητούν και μαγειρεύουν.
Όσοι επιλέγουν έναν χώρο αποκλειστικά για θέαση τηλεόρασης προτιμούν συχνά δωμάτια με περιορισμένο φυσικό φως και τα ντύνουν με έντονα σκούρα χρώματα και αναπαυτικά υφάσματα. Η Κιν προτιμά μεταχειρισμένα έπιπλα για πιο ιδιαίτερες επιλογές, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις μια καινούργια γωνιακή σύνθεση αποτελεί τη μόνη λύση. Αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στην ποιότητα των υφασμάτων και στον τόπο κατασκευής για μεγαλύτερη αντοχή και άνεση.
Η μετακίνηση της τηλεόρασης εκτός του κεντρικού καθιστικού ανοίγει τον δρόμο για πιο δημιουργική διαμόρφωση των χώρων. Αν δεν υπάρχει πρόσθετο δωμάτιο, μια τραπεζαρία, ένα γραφείο ή ακόμη και το υπόγειο μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε χώρο χαλάρωσης.
Όταν η οθόνη σταματά να αποτελεί το επίκεντρο, οι κοινόχρηστοι χώροι ξαναβρίσκουν τον κοινωνικό τους ρόλο και η ανάγκη για προσωπική ηρεμία βρίσκει καταφύγιο σε ένα δωμάτιο που προορίζεται ακριβώς γι αυτή τη λειτουργία.
