Η φράση που δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης, σύμφωνα με ψυχολόγο, την λέμε καθημερινά
Υπάρχουν κάποιες φράσεις που μπορεί να ακούμε καθημερινά οι οποίες δηλώνουν πως κάποιος έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Christine Calonne, φράσεις που λέγονται σχεδόν μηχανικά, όπως «θα το κάνω αύριο», είναι στην πραγματικότητα ενδείξεις βαθύτερης ανασφάλειας και δυσκολίας να εμπιστευτούμε τις ικανότητές μας.
Αυτή η συνήθεια, που συχνά περνά απαρατήρητη, εκφράζει μια αναβλητικότητα η οποία δεν έχει να κάνει με τεμπελιά, αλλά με φόβο αποτυχίας, αυτοαμφισβήτηση ή ακόμη και εσωτερικευμένα μηνύματα από την παιδική ηλικία. Η ψυχολόγος τονίζει ότι πίσω από το διαρκές «αύριο» μπορεί να κρύβεται μια εδραιωμένη πεποίθηση ότι δεν θα τα καταφέρω, δεν είμαι αρκετά ικανή ή ακόμη δεν αξίζω καν την επιτυχία.
Η αναβλητικότητα ως σύμπτωμα
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης μπορεί να εκδηλωθεί είτε άμεσα, μέσα από φράσεις όπως δεν είμαι αρκετά καλή, ή δεν μπορώ, είτε πιο έμμεσα, μέσω της αναβολής και της αναποφασιστικότητας. Όταν λέμε «θα το κάνω σε λίγο» ή «από αύριο αρχίζω», στην πραγματικότητα αποφεύγουμε την πράξη, προστατεύοντας τον εαυτό μας από μια ενδεχόμενη αποτυχία ή την ίδια την έκθεσή μας.
Πού οφείλεται αυτή κατάσταση - Ο ρόλος της παιδικής ηλικίας
Η συμπεριφορά της αναβλητικότητας συχνά πηγάζει από βαθύτερες ρίζες. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η ανασφάλεια προέρχεται από παλαιότερες αποτυχίες που έχουν αφήσει τραύμα, ή από έναν τρόπο ανατροφής όπου κυριαρχούσε η υπερβολική κριτική και έλειπε η ενθάρρυνση. Συχνά, η συνεχής σύγκριση με άλλους, ιδιαίτερα στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία, ενισχύει την αίσθηση ανεπάρκειας. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι μεγαλώνουν με εσωτερικευμένες, μη ρεαλιστικές προσδοκίες, που τους φορτώνουν με άγχος και φόβο αποτυχίας. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εσωτερικό μπλοκάρισμα, που δεν μας εμποδίζει επειδή δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε, αλλά επειδή βαθιά μέσα μας δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Η αντιμετώπιση - Μικρά βήματα κάθε φορά
Η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης ξεκινά με τη συνειδητοποίηση. Η ψυχολόγος προτείνει να παρατηρούμε τις φράσεις που λέμε καθημερινά στον εαυτό μας. Αν πιάνουμε τον εαυτό μας να λέει συχνά «θα το κάνω αργότερα», είναι σημαντικό να σταματήσουμε και να αναρωτηθούμε: τι ακριβώς με σταματάει; Από εκεί και πέρα, ένα αποτελεσματικό πρώτο βήμα είναι να ξεκινήσουμε με μικρούς, ρεαλιστικούς στόχους, ώστε να αρχίσουμε να ανακτούμε την αίσθηση της ικανότητας. Παράλληλα, είναι ζωτικής σημασίας να καλλιεργήσουμε την ελεύθερη αυτοέκφραση, να εκφράζουμε σκέψεις, συναισθήματα και αποφάσεις χωρίς ενοχές. Τέλος, αν οι δυσκολίες επιμένουν, αξίζει να εξετάσουμε τη δυνατότητα ψυχολογικής υποστήριξης ή κάποιας μορφής θεραπείας ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης, όπως η γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία.
Η διαδικασία αυτή δεν είναι άμεση, αλλά μπορεί να είναι βαθιά απελευθερωτική. Όταν μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να απαντάμε στις «ύπουλες» φωνές της αμφιβολίας που μας κρατούν πίσω, κάνουμε το πρώτο ουσιαστικό βήμα προς μια ζωή με περισσότερη αυτοπεποίθηση, δράση και εσωτερική ισορροπία.
