Συχνά, συγχέουμε την άμεση ευχαρίστηση που παίρνουμε από ταχείες απολαύσεις με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που έχουν στην ψυχική και σωματική μας υγεία ευεργετικές συνήθειες. Δηλαδή, θα πούμε με μεγάλη ευκολία ‘ναι’ σε ένα κομμάτι κέικ ή ένα ποτήρι λευκό κρασί, ενώ δε θα δεσμευτούμε με την ίδια προθυμία σε μια δεκάλεπτη ρουτίνα γιόγκα. Ο δυτικός πολιτισμός έχει την τάση να εστιάζει σε ανώδυνες και άκοπες τέρψεις, όμως παρατηρούμε μια όλο και μεγαλύτερη κλίση προς προαιώνιες βιωφέλειες, όπως η διαλειμματική νηστεία.
Γράφει η δημοσιογράφος Μαρία Ιότοβα
Η διαλειμματική νηστεία είναι ένα διατροφικό μοτίβο που αποτελείται από δύο δομές: νηστεία και πρόσληψη τροφής. Η διαλειμματική νηστεία δεν καθορίζει ποια φαγητά πρέπει να τρώμε και ποια να αποφεύγουμε, αλλά το πότε πρέπει να τρώμε. Μέσα στο 24ωρο, στην πιο συνηθισμένη μορφή της, η διαλειμματικη νηστεία αφήνει ένα περιθώριο οκτώ συνεχόμενων ωρών κατά τη διάρκεια των οποίων επιτρέπεται η λήψη θερμίδων. Οι υπόλοιπες 16 ώρες προορίζονται για νηστεία κατά την οποία επιτρέπονται ροφήματα με μηδενικές θερμίδες όπως το νερό, τα βότανα και ο σκέτος καφές.
Επίσημα κάνω διαλειμματική νηστεία 507 μέρες. Το γνωρίζω με ακρίβεια χάρη σε μια εφαρμογή που καταμετρά τις νηστείες μου. Ωστόσο, ξεκίνησα τη διαλειμματική νηστεία το 2016, όταν ακόμα δεν ήξερα ότι υπάρχει επίσημη ονομασία για τη συστηματική ξεκούραση του πεπτικού συστήματος. Προκειμένου να αποφεύγω τη δυσαρέσκεια και το άγχος της πρωινής κίνησης σε μια χώρα λίγο μεγαλύτερη από τη Μυτιλήνη, με ένα εκατομμύριο πληθυσμό και 600,000 οχήματα στους δρόμους, αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερα να φεύγω για το γραφείο στις 6.45 το πρωί, πριν τη μαζική κάθοδο προς τη πρωτεύουσα του Μαυρικίου. Έτσι λοιπόν, η πρωινή ρουτίνα περιορίστηκε στη βόλτα με το σκύλο, λιτές στιλιστικές επιμέλειες και νερό για το δρόμο. Χωρίς να το καταλάβω, από τη μια μέρα στην άλλη είχα κόψει το πρωινό γεύμα και ασυνείδητα είχα μεταφέρει το μεσημεριανό μου στις 12 το μεσημέρι. Όσο για το βραδινό, ποτέ δε μου άρεσε να τρώω μετά τις 8.00 το βράδυ.
Το σώμα μου όχι μόνο δε διαμαρτυρόταν για την αλλαγή, αλλά αντιθέτως με αντάμειβε. Πολύ γρήγορα άρχισα να παρατηρώ ότι η ενέργεια και ευεξία μου μεταξύ 6.00 και 11.00 το πρωί ήταν στο απόγειο τους. Δεν ένιωθα πια αυτό το λήθαργο που με έπιανε μετά από ένα θρεπτικό πρωινό. Επίσης, η όρεξη για δεκατιανό είχε εντελώς υποχωρήσει.