Η Άννα Αδριανού και η Λουκία Παπαδάκη με κομψές εμφανίσεις σε θεατρική παράσταση
Η θεατρική παράσταση «Μονόκλινο σε Μπουάτ» της Όλγας Στέφου έκανε πρεμιέρα σε σκηνοθεσία Άννας Χατζησοφιά. Ανάμεσα στους καλεσμένους που τίμησαν την παράσταση με την παρουσία τους ξεχώρισαν η Άννα Αδριανού και η Λουκία Παπαδάκη, προσθέτοντας λάμψη στην ατμόσφαιρα.
Το έργο επιστρέφει στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη, προσφέροντας στο κοινό μια ιδιαίτερη θεατρική εμπειρία με έντονα συναισθήματα και νοσταλγική ατμόσφαιρα.
Η Άννα Αδριανού και η Λουκία Παπαδάκη στην πρεμιέρα θεατρικής παράστασης
Η Άννα Αδριανού επέλεξε ένα εντυπωσιακό βελούδινο πανωφόρι με στρατιωτικές λεπτομέρειες, που συνδύαζε το κλασικό με το μοντέρνο. Το μαύρο βελούδο σε συνδυασμό με τις γκρι λεπτομέρειες και τα ιδιαίτερα κουμπιά έδιναν μια αίσθηση δυναμισμού, ενώ το διακριτικό της μακιγιάζ συμπλήρωνε άψογα την εικόνα της.
Από την άλλη, η Λουκία Παπαδάκη επέλεξε μια πιο φωτεινή και φρέσκια προσέγγιση, φορώντας ένα λευκό, ριγέ σακάκι πάνω από ένα κλασικό λευκό πουκάμισο. Το σακάκι με το μοντέρνο κόψιμο αναδείκνυε την κομψότητα και την αυτοπεποίθησή της. Ολοκλήρωσε το look με ένα γκρι τζιν παντελόνι διακοσμημένο με στρας, που προσδίδει διακριτική λάμψη.
Υπόθεση παράστασης
Τρεις γυναίκες, δεμένες άρρηκτα μεταξύ τους με ένα κατακόκκινο σκοινί, φορώντας λευκά φορέματα και κόκκινα σαν αίμα παπούτσια αναρωτιούνται πως μοιάζουν στ' αλήθεια τα «τέρατα»; Πόσος πόνος μπορεί να κρύβεται σε μια αρρώστια με το εξωτικό όνομα Καζαμπλάνκα; Μπορεί να είναι κακοποιητικός ένας γοητευτικός επαναστάτης φιλόσοφος; Είναι η κατάθλιψη σαν μπουάτ με τραγούδια για κουλτουριάρηδες;
Τρεις γυναίκες, που είναι ίσως φίλες, ίσως αδερφές, ίσως άγνωστες, ίσως και η ίδια γυναίκα μέσα στο χρόνο παλεύουν μανιασμένα με τους δαίμονες τους. Κακοποίηση, βιασμός, αυτοάνοσο, αναπηρία, ψυχική νόσος και τους έρωτες που τις σημάδεψαν, κυριολεκτικά. Όπλα τους το χιούμορ, η ειρωνεία, ο αυτοσαρκασμός και οι άλλες γυναίκες της ζωής τους, μητέρα, γιαγιά, φίλες.
Τρεις γυναίκες καταδύονται και τα επτά επίπεδα της προσωπικής τους κόλασης για να αναδυθούν ξανά στο φως σε μια εποχή νέων νικών, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης όπου το προσωπικό γίνεται συλλογικό και η ατομική εξέγερση συναντάται με την κοινωνική.
