Η Αθήνα παραληρεί με τον Juergen Teller -Πήγαμε στο Onassis Ready και καταλάβαμε γιατί
To Onassis Ready ανοίγει τους χώρους του με μια έκθεση αφιερωμένη στην αληθινή αποτύπωση της ζωής.
«Θα σου πω μια ιστορία έτσι κι αλλιώς». Έτσι είχε πει ο φωτογράφος, που όλοι νομίζουν πως μπορούν να αντιγράψουν κι όμως δεν τα καταφέρνουν, όταν κάποτε του είχαν κάνει μια ερώτηση που δεν καταλάβαινε ακριβώς τη σημασία της, με αφορμή την έκθεση The Man with The Banana.
Teller. Ο μεγάλος αφηγητής και ταυτόχρονα το αντικείμενο του πιάτου, όπως σημαίνει στη μητρική του γλώσσα, τα γερμανικά.
Τώρα, για την έκθεση «you are Invited», με κεντρική εικόνα του ένα πιάτο με σαλιγκάρι και ροδάκινο, ο Teller εξιστορεί το πώς εμπνεύστηκε τον τίτλο της από τα εκκλησιαστικά φυλλάδια, που καλούν τους πιστούς να προσέλθουν στον Οίκο του Θεού κάθε Πάσχα. Αυτή τη φορά, «οίκος προσέλευσης» γίνεται το «εργοστάσιο περιπετειών και ονείρων», του Onassis Ready. Του νέου χώρου, που επισφραγίζει τα δεκαπέντε χρόνια της Στέγης, περνώντας από το «καταφύγιο» σε ένα ορμητήριο δημιουργικής ετοιμότητας.
«Το άχθος, η τραγωδία, η ομορφιά, όλα όσα συναντά κανείς στη ζωή» κατά τον δημιουργό, βρίσκονται σε αυτή την επιλογή από φωτογραφίες, ακορνιζάριστες, ζωντανές και ευέλικτες, που ακολουθούν τη ροή της ζωής, στο προάστιο του Ρέντη, που σημαίνει εκεί που ρέει το νερό…
Τα πάντα για τον Teller αποτελούν κατά έναν τρόπο μια αυτοπροσωπογραφία, συνέχουν κάτι από τη δική του εσωτερική ποιότητα. Από τα σφαιρικά και αδιαίρετα συμπλέγματα μορφών, που εμπνέονται από τον λόγο του Αριστοφάνη περί αγάπης στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, μέχρι το διάσημο πλέον πορτρέτο στο οποίο πίνει γυμνός πάνω από τον τάφο του αλκοολικού του πατέρα, που αυτοκτόνησε, θυμίζοντας έναν νέο αιρετικό-υπαρξιστή Άμλετ. Ο Teller παρατηρώντας τη ζωή, που ως επί το πλείστον είναι «good-stupid», συνθέτει μια δική του κοσμογονία, γεμάτη αντιπαραβολές και παραδοξολογίες.
Οι απόκοσμες χάρτινες μάσκες του Τραμπ και του Πούτιν πάνω από ένα παλτό φτιαγμένο από εξώφυλλα των tabloids και ο Πάπας Φραγκίσκος που επισκέπτεται τη Μπιενάλε της Βενετίας… Τρεις καλόγριες που κραδαίνουν τους ασημένιους τους σταυρούς μέσα από το τζάμι ενός αυτοκινήτου και η Πάμελα Άντερσον με το see-through ντεκολτέ της να διαβάζει την Πολιτεία του Πλάτωνα… Η Μαρίνα Αμπράμοβιτς με γούνα και η Κρίστιν Σκοτ-Τόμας με hoodie με το σύμβολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το σούπερμοντελ Μαριακάρλα Μποσκόνο με την παπική μίτρα επί κεφαλής και η Ρακέλ Ζίμερμαν γυμνή μπροστά από τη Μόνα Λίζα ως άλλο μέτρο ομορφιάς… Η Σάρλοτ Ράμπλινγκ στο πιάνο σε πολυτελή σουίτα ξενοδοχείου, με τον φωτογράφο γυμνό σε κατακόρυφο πάνω στο καπάκι του και στη λεζάντα η ανάμνηση του πώς ένας συλλέκτης τον μπέρδεψε με γλυπτό ζητώντας να τον αγοράσει… Ο Teller ξέρει πώς να σερβίρει mementos των δύο άκρων.
Εικόνες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς κεντρίζουν το βλέμμα, αποκτούν μια άλλη υπόσταση, όταν διαβάσεις τις ημερολογιακές του καταγραφές για το υπόβαθρό τους. Όπως το πώς η γνωριμία του με τον Ίγκι Ποπ τον έκανε να δώσει το όνομά του στην κόρη του. Ή το πώς η στενή συνεργασία του με τη σύζυγό του Ντοβίλ, με την οποία κάνουν τα πάντα μαζί τον ώθησε να δημιουργήσει φωτογραφικά δίπτυχα. Με τη διαφορετική όψη του καφέ που ετοιμάζει κάθε πρωί για τους δυο τους και ό,τι τον περιβάλλει. Μια προσωπική δήλωση χαράς για αυτή την εκκίνηση που τους περιμένει κάθε καινούργια μέρα.
Η νεογέννητη Iggy, που αναπαριστά όλα τα φημισμένα του κλικ σε μια σειρά από renditions είναι το τρυφερό εύρημα ενός αληθινού δημιουργικού. Ο Teller συλλέγει τυχαία στιγμιότυπα, που, όμως, γνωρίζει ότι θα καταλήξουν σε ένα βιβλίο, ή μια έκθεση συνθέτοντας μια βαθύτερη ιστορία.
Η grunge ακατέργαστη ματιά του, επηρεασμένη από το σινεμά, τα εξώφυλλα δίσκων των αγαπημένων του συγκροτημάτων, όπως οι Sweet, οι Black Sabbath και οι Led Zeppelin, φωτογράφους όπως ο Πίτερ Λίντμπεργκ, ο Αράκι, ο Ρόμπερτ Μέϊπλθορπ και ο Γουίλιαμ Έγκλστον αλλά κυρίως από τις στρεβλές ενσυναντήσεις της ζωής, αθροίζει ένα portfolio της ανθρώπινης παρατήρησης, διανθισμένο παραβολικά με αστιλιζάριστα κομμάτια νεκρής φύσης και αποσύνθεσης. Για τον Teller η χειρονομία της φωτογραφίας είναι ένδειξη ζωτικότητας, ένα playground όπου το ανοίκειο συνυπάρχει με το χιούμορ και την υψηλή μόδα. Μπρουταλιστής στις αποτυπώσεις του, δεν παύει να φωτογραφίζει με τον ίδιο ενθουσιασμό τη μητέρα του στον διάδρομο ενός γυμναστηρίου, με μια χαμαιλεοντική ιέρεια της μόδας, όπως η Κρίστεν ΜακΜέναμυ.
Ο φωτογράφος, που έγινε γνωστός για τις καμπάνιες του με τον Marc Jacobs και τα editorials στο W Magazine, δεν αυτοπροσδιορίζεται ως ευφυής προβοκάτορας. Απλώς ενστικτώδης. Στο δικό του ανυπόκριτο σύμπαν σημασία δεν έχει η αξιοπρέπεια και η άμεμπτη αισθητική. Μονάχα η ανόθευτη ειλικρίνεια. Έτσι, για εκείνον εξιδανίκευση είναι αυτή η σπάνια δυνατότητα, που προσφέρει στους ανθρώπους να αναγνωρίσουν στις εικόνες του τον εαυτό τους.
Γι’ αυτό και στην ερώτηση του τι θα πει μια αυθεντική φωτογραφία έχει πει: «η στιγμή που νιώθεις και βλέπεις την πρόθεση του ατόμου, που παράγει το έργο». Και για τον Juergen Teller ευτυχής συγκυρία είναι, ξανά και ξανά, η σαρωτική δύναμη του υποκειμένου να διαπερνά το Μέσο και να έρχεται κοντά στο ανθρώπινο, αγγίζοντάς ή και αιφνιδιάζοντάς μας.
Η έκθεση «you are invited» θα διαρκέσει έως τις 30 Δεκεμβρίου 2025
Onassis Ready, Στρατή Τσίρκα 2, Άγ. Ιωάννης, Ρέντης
Φωτογραφίες: Onassis Stegi
