Τι σημαίνει όταν δεν έχεις διάθεση να δεις τους φίλους σου, σύμφωνα με την Ψυχολογία
Η ξαφνική απροθυμία να συναντήσουμε αγαπημένους φίλους μπορεί να μας ξαφνιάσει και να μας γεμίσει ενοχές. Η ψυχολογία όμως εξηγεί ότι αυτή η ανάγκη για απόσταση συχνά είναι φυσική αντίδραση σε εσωτερικές αλλαγές.
«Μερικές φορές μάς εκπλήσσει που δεν θέλουμε να δούμε κάποιον που αγαπάμε». Με αυτά τα λόγια η Λετίθια Μαρτίν Ενχούτο, ψυχολόγος με ειδίκευση στη γνωσιακή συμπεριφορική ψυχολογία, συνοψίζει στο ισπανικό Hola ένα συναίσθημα που δύσκολα παραδεχόμαστε.
Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες δεν έχουμε διάθεση να μιλήσουμε ή να συναντηθούμε με φίλους και, ακόμη κι αν νιώθουμε ενοχές, πρόκειται για μια απολύτως συνηθισμένη ψυχολογική διεργασία. Ο φόβος παρεξηγήσεων μάς οδηγεί συχνά είτε σε υποχρεωτικές συναντήσεις είτε σε μικρά ψέματα για να τις αποφύγουμε.
Τι σημαίνει αν δεν θέλουμε να δούμε τους φίλους μας
Σύμφωνα με την ειδικό, «το να μη θέλουμε να δούμε τους φίλους μας μπορεί να γεννήσει ενοχή ή σύγχυση. Ωστόσο δεν σημαίνει πάντα ότι κάτι δεν πάει καλά με το άλλο άτομο».
Η Μαρτίν Ενχούτο εξηγεί ότι συχνά πρόκειται για σημάδι συναισθηματικού κορεσμού. Όταν πιεζόμαστε από δουλειά, υποχρεώσεις ή προσωπικές αλλαγές, το σώμα και το μυαλό ζητούν χώρο και ησυχία. Σε αυτές τις στιγμές ακόμη και ευχάριστα σχέδια μοιάζουν με αγγαρεία.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι παράξενο, αλλά απόλυτα φυσιολογικό. Οι άνθρωποι αλλάζουμε μέσα στον χρόνο και περνάμε φάσεις όπου χρειαζόμαστε περισσότερη ή λιγότερη κοινωνική ενέργεια. «Οι άνθρωποι δεν είμαστε στατικοί. Υπάρχουν στιγμές που χρειαζόμαστε μοναξιά, σιωπή ή ανάπαυση. Αυτό μπορεί να φαίνεται ως μειωμένη διαθεσιμότητα προς τους άλλους».
Αν αυτή η διαδικασία μάς προκαλεί δυσφορία, μπορούμε να στραφούμε σε πρακτικές αυτοπαρατήρησης. «Το ότι δεν θέλεις να δεις τους φίλους σου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν ενδιαφέρεσαι. Συχνά απλώς προσαρμόζεσαι στον εσωτερικό σου ρυθμό». Η Μαρτίν Ενχούτο προτείνει να αναρωτηθούμε αν η μοναχικότητα μάς ανακουφίζει ή μας αφήνει άδειους. Αν η ξεκούραση μάς φέρνει ηρεμία, πιθανότατα χρειαζόμασταν χώρο.
Τι γίνεται όμως αν νιώθουμε συνεχή αδιαφορία έπειτα από μια περίοδο απόστασης; «Ίσως υπάρχει κάτι βαθύτερο, όπως αλλαγή ζωής, μια άλυτη πληγή ή απλώς μια φυσική απομάκρυνση». Το συναίσθημα αυτό μπορεί να πονά και τις δύο πλευρές. Για να προστατευτούμε, η ψυχολόγος συμβουλεύει «να μην πιέζουμε τα πράγματα και να μην κατηγορούμε τον εαυτό μας». Όπως εξηγεί, το να δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας δεν σημαίνει ότι κλείνουμε την πόρτα στους άλλους. Μερικές φορές η στοργή παραμένει, αλλά χρειάζεται να εκφραστεί αλλιώς, με πιο αυθεντικό τρόπο ή με προσωρινή παύση για να ξαναβρεθεί ισορροπία. Η ειλικρινής αναγνώριση αυτών των συναισθημάτων αποτελεί ένδειξη συναισθηματικής ωριμότητας.
Υπάρχουν στιγμές όπου απλώς χρειαζόμαστε τον εαυτό μας. Σε τέτοιες περιόδους είναι φυσιολογικό να αποσύρεται η διάθεση για κοινωνικές επαφές. Σύμφωνα με την ειδικό, αυτό δεν είναι εγωισμός, αλλά ένδειξη αυτοφροντίδας. Όταν βιώνουμε εξάντληση, πίεση ή εσωτερικές αλλαγές, οι προτεραιότητές μας μετατοπίζονται και έχουμε ανάγκη να προστατεύσουμε την ενέργειά μας.
Το να ενεργούμε με αυτόν τον τρόπο μας επιτρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. «Το να δίνουμε άδεια στον εαυτό μας να ακούσει τις ανάγκες του χωρίς να νιώθει ότι είναι κακός φίλος είναι μορφή σεβασμού στα όριά μας». Η Μαρτίν Ενχούτο αναφέρει ενδείξεις που δείχνουν ότι η ανάγκη για απόσταση μπορεί να είναι πιο μόνιμη: αίσθημα κόπωσης πριν από μια συνάντηση, ανάγκη για σιωπή ή ρουτίνα αντί για κουβέντα, το ότι οι αλληλεπιδράσεις μάς αφήνουν άδειους αντί για ανακουφισμένους, ή ότι τα ενδιαφέροντα και οι ανάγκες μας έχουν αλλάξει.
