Το σημάδι που δείχνει ότι ένας άντρας δεν είναι ευτυχισμένος στη σχέση του, σύμφωνα με μια ψυχοθεραπεύτρια
Σε πολλές σχέσεις ζευγαριών, ακόμη και σε λαμπερές διάσημων ατόμων, η απόσταση ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα μπορεί να εισχωρήσει αθόρυβα και να αποκαλύψει ότι ο ένας σύντροφος δεν νιώθει πραγματικά καλά.
Σε μια υγιή σχέση ο καθένας εξελίσσεται με τη στήριξη και την καλοσύνη του άλλου. Κάποιες φορές όμως, χωρίς να υπάρχει πρόθεση βλάβης, δημιουργείται μια παράξενη ατμόσφαιρα που θυμίζει εσωτερική σύγκρουση. Είναι σαν ο ένας σύντροφος να σαμποτάρει το κοινό μέλλον, όχι επειδή το επιδιώκει, αλλά επειδή παλεύει με ανασφάλειες και φόβους.
Η θεραπεύτρια ζευγαριών Ραφαέλ Τζιακομίνι Αγοστίνο εξηγεί στο γαλλικό Journal des Femmes ότι πίσω από αυτή τη συμπεριφορά συνήθως κρύβεται βαθιά δυσφορία, ανασφάλεια ή παλιά πικρία. Όπως σημειώνει, «Το πρόβλημα είναι συχνά προσωπικό στον πυρήνα του, αποκαλύπτοντας συναισθηματική ανασφάλεια, φόβο εγκατάλειψης, ναρκισσιστική ευαλωτότητα, ανασφαλή δεσμό, ζήλια, φθόνο, υπερηφάνεια. Υπάρχουν πολλοί λόγοι».
Το σημάδι που δείχνει ότι ένας άνδρας δεν είναι ευτυχισμένος στη σχέση του
Συχνά ο άντρας δεν εκφράζει με λόγια όσα τον βαραίνουν. Υιοθετεί συμπεριφορές που, όπως λέει η ειδικός, είναι «δυσλειτουργικές και παιδικές», προσπαθώντας ασυνείδητα να επιβραδύνει την εξέλιξη της συντρόφου του για να νιώσει ο ίδιος ασφαλής.
Αντί να διατυπώσει τις ανάγκες του, τις μεταφέρει μέσα από μικρές πράξεις σαμποτάζ ή υπαινικτικά παράπονα. Το συναισθηματικό σαμποτάζ δεν εκδηλώνεται πάντα με άμεση αντίθεση. Εμφανίζεται πιο ύπουλα, μέσα από υποτιμητικές παρατηρήσεις ή μικρές βολές. Η ειδικός εξηγεί ότι συχνά ξεκινά από «καρφιά, μειωτικές ή υποτιμητικές παρατηρήσεις ή τακτικές όπως το να μην φροντίζει τα παιδιά ή να μην κάνει δουλειές όταν η σύντροφος λείπει, ώστε να αυξήσει το φορτίο της».
Η παρουσία συνεχών μικρών υποτιμήσεων αποτελεί το πιο ανησυχητικό σημάδι ότι δεν είναι ευτυχισμένος στη σχέση. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις όπου ο σύντροφος κανονίζει ξαφνικές εξόδους που μπλοκάρουν το πρόγραμμα της συντρόφου, κάνοντάς την να νιώθει ένοχη που θέλει να προχωρήσει ένα προσωπικό της σχέδιο.
Αυτές οι συμπεριφορές δεν έχουν να κάνουν απλώς με μια κλασική διαφωνία στο ζευγάρι. Όπως υπογραμμίζει η Ραφαέλ Τζιακομίνι Αγοστίνο, «Το πρόβλημα δεν προκύπτει από τη δυναμική του ζευγαριού, αλλά από τη δυσκολία του ενός να βλέπει τον άλλον να προοδεύει και να πετυχαίνει τον στόχο του». Αν κάποιος σε κρατά πίσω, δεν είσαι εσύ το πρόβλημα, αλλά αυτό που γεννά μέσα του η δική σου επιτυχία. Μπορεί να ανασύρει παλιά τραύματα, χαμηλή αυτοεκτίμηση από την παιδική ηλικία, δύσκολους ανταγωνισμούς, επαγγελματικές απογοητεύσεις. Όλα αυτά τρέφουν τον φόβο της κατωτερότητας και ενισχύουν τη δυσαρέσκεια.
Στα ετερόφυλα ζευγάρια το φαινόμενο δεν κατανέμεται ισότιμα. Σύμφωνα με την ειδικό, «Συνολικά, οι γυναίκες στηρίζουν πιο συχνά τα σχέδια του συντρόφου τους». Αντίθετα, όταν μια γυναίκα αρχίζει να ανοίγει τα φτερά της, ορισμένοι άντρες αισθάνονται ότι απειλείται ο ρόλος τους. Η θεραπεύτρια επισημαίνει πως εξακολουθούν να υπάρχουν βαθιές κοινωνικές αντιλήψεις σχετικά με τη γυναικεία επαγγελματική εξέλιξη και ότι πολλοί άντρες φοβούνται μια πιθανή απώλεια ισχύος, συχνά χωρίς να το συνειδητοποιούν.
Αν νιώθεις ότι ο σύντροφός σου σε κρατά πίσω, το πρώτο βήμα είναι η ανοιχτή συζήτηση. Η ειδικός αναφέρει ότι, εκτός αν υπάρχει κακή πρόθεση, οι άνθρωποι μπορούν να απαντήσουν με ειλικρίνεια σε μια τέτοια ερώτηση. Η διατύπωση του προβλήματος βοηθά να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος. Αν ο άλλος αναγνωρίσει τα συναισθήματά του και θελήσει να μιλήσει, η σχέση μπορεί να επουλωθεί. Αν όμως η ενδοσκόπηση είναι αδύνατη και το σαμποτάζ συνεχίζεται, τότε ίσως χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς: σε αυτή τη σχέση προχωράω ελεύθερα ή πρέπει να κόβω ταχύτητα για να μη χάσω τον άλλον;
