Τι σημαίνει να περπατάς πάντα με το κινητό στο χέρι, σύμφωνα με την Ψυχολογία
Η συνήθεια να κρατάμε συνεχώς το κινητό στο χέρι έχει γίνει καθημερινότητα. Ωστόσο, η ψυχολογία δείχνει ότι επηρεάζει την προσοχή, το άγχος και ακόμη και τον τρόπο που περπατάμε.
Η ανάγκη να έχουμε πάντα το κινητό στο χέρι αντικατοπτρίζει νέες μορφές άγχους, εξάρτησης από την τεχνολογία και αλλαγές στον τρόπο που επεξεργαζόμαστε πληροφορίες. Κρατώντας το τηλέφωνο στο χέρι νιώθουμε έτοιμοι να ανταποκριθούμε σε κάθε ειδοποίηση ή κοινωνικό ερέθισμα, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να μας προστατεύει από αμηχανία ή να γεμίζει σιωπές σε κοινωνικές καταστάσεις.
Η ψυχολογία ονομάζει αυτά τα φαινόμενα FOMO, δηλαδή το φόβο μήπως χάσουμε κάτι, και nomophobia, το άγχος του να είμαστε χωρίς κινητό. Οι ειδικοί παρατηρούν ότι επηρεάζουν τόσο τους νέους όσο και τους ενήλικες που βασίζονται στο κινητό για να αισθάνονται συνδεδεμένοι ή ήρεμοι.
Γιατί κρατάμε το κινητό διαρκώς στο χέρι μας
Η συνεχής χρήση της τεχνολογίας έχει σημαντική επίδραση και στην προσοχή μας. Έρευνες στην γνωστική ψυχολογία δείχνουν ότι η έκθεση σε μικρά και σύντομα ερεθίσματα, όπως ειδοποιήσεις, μηνύματα και scroll στα social media, εκπαιδεύει τον εγκέφαλο να προτιμά τις πληροφορίες σε μικρές δόσεις.
Η Αμερικανίδα ερευνήτρια Γκλόρια Μαρκ καταγράφει ότι η ικανότητα συγκέντρωσης έχει μειωθεί δραματικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς το μυαλό μας ζητά συνεχή διέγερση για να παραμείνει «συνδεδεμένο».
Το κινητό επηρεάζει ακόμη και τον τρόπο που περπατάμε. Μελέτες δείχνουν ότι η χρήση του κατά το περπάτημα αλλάζει τον φυσικό ρυθμό του σώματος. Οι άνθρωποι μειώνουν την ταχύτητα, περιορίζουν τις κινήσεις των χεριών και αποκλίνουν από την πορεία τους, αυξάνοντας τον κίνδυνο πτώσεων ή συγκρούσεων σε πολυσύχναστους δρόμους. Ακόμη και αν απλώς κρατάμε το κινητό στο χέρι διαταράσσεται η φυσική κίνηση του χεριού που συμβάλλει στην ισορροπία.
Η συνεχής εξάρτηση από το κινητό σχετίζεται στενά με το άγχος και την τεχνολογική εξάρτηση. Η ανάγκη για συνεχή έλεγχο επηρεάζει τον ύπνο, διακόπτει συζητήσεις και ενισχύει την αίσθηση διαρκούς επιφυλακής. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι μόνο αποτέλεσμα συνηθειών, αλλά και του ψηφιακού περιβάλλοντος που ανταμείβει την αμεσότητα και την συνεχή ανταπόκριση.
Η αποκατάσταση ενός πιο συνειδητού τρόπου χρήσης δεν απαιτεί ριζικές αλλαγές, αλλά μικρές, επαναλαμβανόμενες ενέργειες. Η τοποθέτηση του κινητού στην τσέπη κατά το περπάτημα, ο περιορισμός των ειδοποιήσεων μόνο σε αυτές που είναι απαραίτητες και η δημιουργία διαστημάτων χωρίς τεχνολογία, όπως γεύματα και περίπατοι, βοηθούν την προσοχή να επανέλθει.
Η πρακτική του mindful walking, δηλαδή η παρατήρηση του περιβάλλοντος, των ήχων και του ρυθμού των βημάτων, ενισχύει τη συγκέντρωση και μειώνει την ανάγκη συνεχούς ελέγχου του κινητού.
