Η Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών είναι η τέλεια αφορμή για pasta σε αγαπημένα στέκια
Η 25η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών, τιμώντας ένα από τα πιο comfort και νόστιμα φαγητά του πλανήτη.
Όταν με ρωτούν ποιο είναι το αγαπημένο μου φαγητό, η απάντηση είναι «μακαρόνια με κιμά», αλλά δεν είναι το μόνο. Αν το καλοσκεφτώ, όλα τα φαγητά που αγαπώ περιστρέφονται γύρω από τα ζυμαρικά. Σίγουρα ανάμεσά τους είναι και τα χωριάτικα ζυμαρικά που τρώμε στο σπίτι της θείας μου, της Αθανασίας, που καίγονται με λάδι και σερβίρονται με μπόλικη μυζήθρα και κανέλα. Ακόμα και χωρίς κοκκινιστό κρέας, το συγκεκριμένο πιάτο είναι το απόλυτο ουμάμι.
Οι συνταγές για ζυμαρικά είναι πραγματικά αμέτρητες. Κάποιοι τα προσθέτουν σε σούπες, άλλοι σε σαλάτες, ενώ δεν λείπουν και όσοι τα συνδυάζουν με τυριά και σάλτσες κάθε είδους.
Η σύντομη ιστορία των ζυμαρικών
Η ιστορία της pasta συναντάται σε πολλές κουλτούρες και ηπείρους, από την Ασία έως την Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και φτάνει τουλάχιστον 3.500 χρόνια πίσω. Παρά τις πολλές μορφές της και τα αμέτρητα κείμενα στα οποία αναφέρεται, η pasta έχει συνδεθεί παγκοσμίως με την Ιταλία.
Σύμφωνα με την ιστορία, ωστόσο, οι πρώτες ρίζες των ζυμαρικών βρίσκονται στην Κίνα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Σανγκ (1700–1100 π.Χ.), όπου κάποια μορφή ζυμαρικών παρασκευαζόταν είτε με αλεύρι σίτου είτε με αλεύρι ρυζιού. Τα ζυμαρικά φαίνεται επίσης να αποτελούσαν χαρακτηριστικό στοιχείο της αρχαίας ελληνικής διατροφής κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ. Παράλληλα, η Αφρική είχε τη δική της μορφή ζυμαρικών, φτιαγμένη με το σιτηρό καμούτ.
Ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ., η ιστορία των ζυμαρικών αποκτά σχήμα στην Ιταλία. Υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα για την ύπαρξη ζυμαρικών στον ετρουσκικό πολιτισμό, που άνθισε στις περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται το Λάτσιο, η Ούμπρια και η Τοσκάνη.
Ένα ανάγλυφο που ανακαλύφθηκε σε ετρουσκικό τάφο απεικονίζει εργαλεία και σκεύη που χρησιμοποιούνταν για να ανοίγουν και να διαμορφώνουν ζυμαρικά, πολύ παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα. Μια τυχερή ανακάλυψη για την ανθρωπολογία, αλλά ένα μικρό πλήγμα για τον μύθο του Μάρκο Πόλο, ο οποίος φέρεται να τα έφερε στην Ευρώπη μετά τις περιπέτειές του στην Άπω Ανατολή. Μπορεί να εισήγαγε κάποια διαφορετική εκδοχή τους, αλλά σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που οι Ιταλοί έβλεπαν ζυμαρικά.
Όπως μεγάλο μέρος της ιταλικής κουλτούρας, έτσι και η pasta ως μορφή μαγειρικής τέχνης άνθισε κατά την Αναγέννηση. Μέχρι τον 14ο αιώνα, είχε ήδη γίνει βασικό τρόφιμο στη Ρώμη και τη Φλωρεντία. Στους επόμενους αιώνες, καθώς κυκλοφόρησε και σε αποξηραμένη μορφή στα καταστήματα, η pasta έγινε ολοένα και πιο δημοφιλής, ώσπου τον 19ο αιώνα κατέκτησε τη θέση και το κύρος που έχει σήμερα στην ιταλική κουζίνα.
Η εξαιρετική ποικιλία και η εκλεπτυσμένη γεύση των πιάτων με ζυμαρικά, από τα Bucatini alla Amatriciana έως τα Linguine al Pesto, είναι αποτέλεσμα μιας εξέλιξης αιώνων. Αν και οι Ιταλοί δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι εφηύραν τα ζυμαρικά, είναι σαφές ότι τα αγκάλιασαν με απαράμιλλη χαρά, πάθος και φαντασία, δημιουργώντας μια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από αυτά, αναγνωρισμένη πλέον σε όλο τον κόσμο.
Η ώρα του φαγητού -Τρώμε ζυμαρικά στα αγαπημένα στέκια της πόλης
Με αφορμή, λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών, σας προτείνουμε να κλείσετε τραπέζι σε στέκια που τιμούν τα ζυμαρικά και αντλούν έμπνευση από αυτά.
Ξεκινάμε από το Cupola στο Παγκράτι (Ευφορίωνος 13), όπου μέσα σε μια ζεστή και σύγχρονη ατμόσφαιρα οι κλασικές ιταλικές γεύσεις αποκτούν δημιουργικές πινελιές. Τα χειροποίητα ζυμαρικά έχουν την τιμητική τους: παπαρδέλες με σιγομαγειρεμένο μοσχαρίσιο χτένι και σάλτσα τομάτας San Marzano, αλλά και μυρωδάτες ταλιατέλες με speck, μανιτάρια πορτσίνι και trifolata μανιταριών.
Την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου, το Cupola προσφέρει με κάθε πιάτο ζυμαρικών ένα δροσιστικό spritz ή ένα ποτήρι εκλεκτού κρασιού.
Την ίδια ημέρα, το Ovio (Απόλλωνος 4) του Πάνου Ιωαννίδη γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών με εκλεκτό φαγητό, όπως μας έχει συνηθίσει ο σεφ, και aperitivo για να τσουγκρίσετε στην υγειά της dolce vita.
Στις 24 Οκτωβρίου, λοιπόν, και μέχρι τις 19:00, μπορείτε να απολαύσετε αγαπημένα πιάτα ζυμαρικών, ενώ το Ovio σας προσφέρει ένα spritz ή ένα ποτήρι κρασί. Ξεχωρίζει το πιάτο με τα νιόκι, τη γκοργκοντζόλα, το αχλάδι και τα καρύδια, ενώ πιο κλασική επιλογή είναι τα spaghetti chitarra με ντομάτα και βασιλικό.
Ένα εστιατόριο που έχει φέρει την Ιταλία στην Αθήνα είναι αναμφίβολα το Osteria Mamma (Σαλαμίνος 6) της σεφ Ελένης Σαράντη. Χωρίς υπερβολή, νιώθεις πως βρίσκεσαι σε μια μικρή ιταλική γωνιά, περιμένοντας να βγει η νόνα από την κουζίνα για να σε φιλέψει. Το μενού είναι μικρό, με τέσσερα πιάτα pasta, και όποιο κι αν διαλέξεις, από την πρώτη μπουκιά θα νιώσεις τη γενναιοδωρία της σεφ.
Ένα πολυτελές ιταλικό εστιατόριο φωλιάζει μέσα στο Four Seasons, προσφέροντας αυθεντική εμπειρία σε χώρο με ανεπανάληπτη θέα και ατμόσφαιρα. Ο λόγος για το Mercato, που έχει στα χέρια της η σεφ Μάγκυ Ταμπακάκη. Εμπνευσμένα από τη cucina povera, την αυθεντική «απλή κουζίνα» της Ιταλίας, τα πιάτα επανασυστήνονται με σύγχρονη ματιά και σπάνιες πρώτες ύλες. Καθόλου δήθεν, απλώς γενναιόδωρα και αληθινά, όπως και η ίδια η ψυχή της ιταλικής κουζίνας.
Στα βόρεια, το Lolita’s (Λεωφόρος Κηφισίας 340, Ν. Ψυχικό) έχει μια άκρως κινηματογραφική διάθεση. Σε μια σάλα με πλούσιες υφές και ζεστό φωτισμό αναδύονται αρώματα αυθεντικής ιταλικής κουζίνας. Όπως λένε οι ίδιοι, το μενού είναι ένα γαστρονομικό γράμμα αγάπης προς την Ιταλία. Την Παγκόσμια Ημέρα Ζυμαρικών, αφεθείτε στη μαγεία του εστιατορίου και απολαύστε πιάτα όπως τα έχουν εμπνευστεί εκείνοι.
