Ευγενία Σαμαρά: «Ο καινούργιος χρόνος θα με βρει πιο ελεύθερη ψυχικά από ποτέ»
Η Ευγενία Σαμαρά μιλάει στο Bovary για την αγαπημένη της περίοδο, που είναι τα Χριστούγεννα, κάνει τον απολογισμό και δηλώνει έτοιμη να υποδεχτεί το νέο χρόνο και όσα αυτός θα φέρει μαζί του.
Την Ευγενία Σαμαρά την γνώρισα πριν δώδεκα χρόνια. Από την αρχή της πορείας της διέθετε μια ξεχωριστή λάμψη -δεν βιάστηκε να εκτεθεί, αλλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να αποκαλυφθεί. Σήμερα, αυτή η διαδρομή αποτυπώνεται σε μια πολυδιάστατη παρουσία, που κινείται με συνέπεια ανάμεσα στο θέατρο και την τηλεόραση.
Αυτή την περίοδο βρίσκεται ταυτόχρονα σε τρεις διαφορετικούς δημιουργικούς κόσμους. Στο θέατρο, συμπρωταγωνιστεί με τον Ορφέα Αυγουστίδη, στην παράσταση «Εκείνος που έκλεψε τη μέρα και πλήρωσε τη νύχτα» στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Στην τηλεόραση, πρωταγωνιστεί στη σειρά «Έχω παιδιά», δίνοντας ζωή σε έναν ρόλο που ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και την αλήθεια της καθημερινότητας. Και παράλληλα, παρουσιάζει στην ΕΡΤ1 το τηλεπαιχνίδι «Στην πίεση» σ’ έναν ρόλο που αναδεικνύει τη φυσικότητα, την επικοινωνιακή της άνεση και την αμεσότητά της.
Συναντηθήκαμε μια βροχερή μέρα του Δεκεμβρίου στο Geco Athens, στο κέντρο της Αθήνας. Φορώντας δημιουργίες της Daphne Valente και glam κοσμήματα της Katerina Makriyianni μεταμορφώνεται μπροστά στον φακό, σαγηνεύοντάς τον με φυσικότητα.
Αγαπά τα Χριστούγεννα, αναπολεί τα περσινά στη Νορβηγία, κάνει τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει, μιλά για τα επαγγελματικά της βήματα και ανυπομονεί για τα δώρα που θα της φέρει ο νέος χρόνος. Άλλωστε, όπως η ίδια αναφέρει: «Ο καινούργιος χρόνος θα με βρει πιο ελεύθερη ψυχικά από ποτέ».
Ευγενία Σαμαρά: «Τα ωραιότερα μου Χριστούγεννα ήταν τα περσινά στην Νορβηγία»
Τα Χριστούγεννα είναι από τις αγαπημένες σου γιορτές; Ποιες είναι οι πιο έντονες παιδικές εικόνες που έχεις στο μυαλό σου;
Αγαπώ πολύ τα Χριστούγεννα - είναι πραγματικά από τις πιο αγαπημένες μου γιορτές. Μου αρέσουν οι στολισμοί, οι βόλτες για ποτάκια, αυτή η ξεχωριστή διάθεση που έχουμε όλοι τις μέρες αυτές –ακόμη και οι πιο ξενόφερτες παραδόσεις, όπως το Secret Santa.
Θυμάμαι έντονα όταν ήμουν μικρή και στολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο οικογενειακώς. Ο μπαμπάς και ο αδερφός μου συνήθως μας κοιτούσαν, γιατί η μαμά μου κι εγώ αναλαμβάναμε το μεγαλύτερο μέρος. Η μαμά, που ήθελε πάντα όλα να είναι όμορφα και συμμετρικά –όπως κι εγώ– με έβαζε να στολίζω ακόμη και την πίσω πλευρά του δέντρου, αυτή που κανείς δεν βλέπει. Στολίζαμε το σπίτι με χαρά κι εγώ ήθελα πάντα να οργανώσουμε και Secret Santa, και φυσικά με ακολουθούσαν. Γενικά, μου έκαναν όλα τα χατίρια.
Κάτι άλλο που αγαπώ πολύ τα Χριστούγεννα είναι να βρίσκομαι σε μέρη με πολύ χιόνι, να απολαμβάνω αυτό το μαγικό, λευκό τοπίο. Τα ωραιότερα Χριστούγεννα της ζωής μου ήταν τα περσινά, στο Τρόμσο της Νορβηγίας. Μοναδικό μέρος: χιονισμένο παντού, γεμάτο λαμπιόνια, με το Βόρειο Σέλας να φωτίζει τον ουρανό. Ήταν πραγματικά μαγικό.
Αυτές είναι οι χριστουγεννιάτικες εικόνες που έχω στο μυαλό μου – κλασικές, αγαπημένες και βαθιά δικές μου.
Χτίζοντας τη δική σου ζωή στην Αθήνα, πώς βιώνεις τα Χριστούγεννα στο δικό σου σπίτι;
Με εξαίρεση φέτος –που δεν ξέρω αν θα προλάβω να στολίσω δέντρο λόγω αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων– κάθε χρόνο στολίζω παρέα με φίλους. Το έχω ως μικρή προσωπική παράδοση: να έρχονται στο σπίτι, να βάζουμε μουσική και να στολίζουμε όλοι μαζί. Δεν στολίζω ποτέ μόνη μου. Θέλω να μοιράζομαι τη διαδικασία με τους ανθρώπους μου.
Ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που τα Χριστούγεννα τους πιάνει μελαγχολία;
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι μελαγχολούν τις γιορτές! Εμένα αυτές οι μέρες μου αρέσουν πάρα πολύ – με κάνουν πολύ χαρούμενη. Υπάρχει χαρά, έξοδοι με φίλους, στολισμός, φαγητό, καλέσματα. Από τι να μελαγχολήσω; Συνήθως μελαγχολώ μετά, όταν τελειώνουν οι γιορτές και επιστρέφω πάλι στην καθημερινή ρουτίνα. Την περίοδο των γιορτών δεν με πιάνει ποτέ καμία μελαγχολία.
Τις φετινές γιορτές θα τις περάσεις διαφορετικά, αφού έχεις θέατρο.
Ναι, το έχω ξαναζήσει. Τις γιορτινές ημέρες οι ηθοποιοί ζούμε ουσιαστικά μέσα στο θέατρο –εκτός από την παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, που δεν παίζουμε.
Για μένα έχει κάτι πολύ γλυκό το ότι ο κόσμος, αυτές τις μέρες που έχει άδεια, επιλέγει να έρθει στο θέατρο για να ψυχαγωγηθεί. Το θεωρώ τιμητικό.
Δεν σου κρύβω ότι ανήμερα Χριστούγεννα και ειδικά Πρωτοχρονιά, όταν έχεις ξενυχτήσει από το ρεβεγιόν, είσαι κουρασμένος και έχεις φάει παραπάνω, αναρωτιέσαι πού θα βρεις τις δυνάμεις να ανέβεις στη σκηνή. Αλλά φτάνοντας στο θέατρο συμβαίνει. Τις βρίσκεις. Και είναι τελικά πολύ ωραίο.
Παραμονή Χριστουγέννων έχεις τη γιορτή σου. Συνήθως κάνεις κάτι ιδιαίτερο εκείνη την ημέρα; Πώς σκέφτεσαι να περάσεις τη φετινή γιορτή, που δεν έχεις παράσταση;
Εξαρτάται από τη χρονιά. Αν δεν παίζω στο θέατρο, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην είμαι καν στην Ελλάδα, αλλά κάπου στο εξωτερικό για διακοπές.
Όταν έχω θέατρο, επειδή παραμονή Χριστουγέννων δεν παίζουμε, σίγουρα θα κάνω κάτι -είτε θα βγω, είτε θα έρθουν φίλοι στο σπίτι μου. Το γιορτάζω, δεν είμαι μόνη μου.
«Είμαι σε φάση που θέλω να αφεθώ στη ροή»
Φέτος, όμως, δεν έχω κανονίσει απολύτως τίποτα. Με πετυχαίνεις σε μια περίοδο που έχω αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις και δεν είμαι στη φάση να οργανώσω οτιδήποτε. Σκέφτομαι μήπως «κολλήσω» το Δευτερότριτο που είμαστε off και φύγω για ένα τριήμερο. Προς το παρόν, δεν μπορώ να πάρω καμία απόφαση.
Ξέρεις, είμαι σε μια φάση που νιώθω ότι θέλω να αφεθώ στη ροή. Δεν θέλω να κανονίσω κάτι από πριν – να έρθει ό,τι είναι να έρθει την τελευταία στιγμή.
Φαντάζομαι ότι αυτό, για σένα, είναι κάτι σαν επανάσταση το να αφεθείς στη ροή;
Για τον χαρακτήρα μου –που είμαι άνθρωπος του προγράμματος και θέλω να τα ελέγχω όλα– το να αφεθώ έχει κάτι πολύ γοητευτικό. Θέλω να ακούσω τις ανάγκες μου. Τον τελευταίο καιρό έχω περάσει μεγάλη ψυχολογική πίεση.
Είναι όμορφο που τώρα αφήνομαι περισσότερο στη ροή. Αυτή την περίοδο ζω κάπως έτσι: κάνω πράγματα που δεν είναι προγραμματισμένα. Επειδή ήμουν πάντα πολύ οριοθετημένη, τώρα μου αρέσει να βγαίνω από τη ζώνη ασφαλείας μου. Έχω συνειδητοποιήσει ότι όταν αρχίζεις να αφήνεσαι και να λειτουργείς πιο ελεύθερα, νιώθεις τελικά μεγαλύτερη ασφάλεια. Με κάνει να νιώθω ζωντανή! Και όλα αυτά τα «κουτάκια» που βάζουμε στον εαυτό μας δεν είναι πάντα για καλό.
Στον βαθμό που μου το επιτρέπουν οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, τις στιγμές που έχω προσωπικό χρόνο προτιμώ να αφήνομαι. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να φέρει η ζωή. Και, τελικά, η ζωή ξέρει καλύτερα από εμάς πώς να φέρει τα πράγματα. Θα μας οδηγήσει εκεί που πρέπει. Γι’ αυτό χρειάζεται εμπιστοσύνη.
Αυτό έχω ανακαλύψει τον τελευταίο καιρό -κι αν δεν το έχω βρει πλήρως, τουλάχιστον πλησιάζω: να έχω εμπιστοσύνη. Όχι πίστη, γιατί πίστη έχω. Εμπιστοσύνη ότι τα πράγματα θα πάνε όπως είναι να πάνε, χωρίς να χρειάζεται να τα βάζουμε όλα σε πρόγραμμα.
«Αγκαλιάζω κι όσα δεν έρχονται..»
Κάνεις απολογισμό στο τέλος της χρονιάς;
Κάνω απολογισμό, αλλά χωρίς να εμβαθύνω πολύ. Ο ουσιαστικός απολογισμός γίνεται στα γενέθλιά μου. Τότε σκέφτομαι πιο βαθιά πώς κύλησε αυτός ο χρόνος της ζωής μου: τι κρατάω, τι αφήνω πίσω, τι δεν μου άρεσε και τι άλλαξε.
Στην αλλαγή του χρόνου, συνήθως, θέτω στόχους και οραματίζομαι τι θα ήθελα να μου φέρει η νέα χρονιά. Αγκαλιάζω όμως και όσα δεν έρχονται - ίσως να μην τα ήθελα πραγματικά ή να μην ήμουν έτοιμη. Τίποτα δεν μου προκαλεί στεναχώρια. Περισσότερο νιώθω σαν παρατηρητής των πραγμάτων, χωρίς να εμπλέκομαι συναισθηματικά.
Η στάση του παρατηρητή είναι πολύ χρήσιμη στη ζωή μου. Όσο μπορώ να βλέπω τα πράγματα από μια απόσταση, δεν πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό. Γιατί όταν κοιτάς το πρόβλημα από πολύ κοντά, δεν βλέπεις τίποτα άλλο πέρα από αυτό. Το ζητούμενο, όμως, είναι να δω πέρα από το πρόβλημα.
«Δεν κουβαλάω το βάρος της ευθύνης με ατομικό τρόπο»
Στη σειρά «Έχω παιδιά» έγινες πρωταγωνίστρια. Το ένιωσες ως μεγαλύτερη ευθύνη;
Νιώθω ότι η δουλειά του ηθοποιού είναι απόλυτα ομαδική. Η ευθύνη μου είναι να υπάρχω μέσα στην ομάδα. Αν με νοιάζει μόνο το πώς θα φανώ εγώ ή τι κάνω αποκλειστικά εγώ, δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει. Στη συγκεκριμένη σειρά, που μου αρέσει πάρα πολύ, λειτουργούμε όλοι συλλογικά. Μπορεί ένας συνάδελφος να πει κάτι που εγώ δεν είχα σκεφτεί και εκεί χρειάζεται να είμαι συνειδητά παρούσα, στο εδώ και τώρα, μαζί του.
Δεν κουβαλάω το βάρος της ευθύνης με ατομικό τρόπο. Σε όλες μου τις δουλειές αισθάνομαι την ευθύνη να είμαι παρούσα, συνειδητή, με καλοσύνη και αγάπη.
Πώς είναι η συναναστροφή με τα τηλεοπτικά σου παιδιά; Τι έχεις μάθει μαζί τους;
Είχαμε την τύχη να βρούμε «παιδιά-θαύματα». Είναι πολύ ταλαντούχα και εξαιρετικοί χαρακτήρες. Νιώθω πραγματικά πολύ τυχερή. Όταν επιστρέψαμε στα γυρίσματα, ήμασταν όλοι κολλημένοι στις αγκαλιές. Ακόμα και στο διάστημα που δεν κάναμε γυρίσματα, είχα επαφή μαζί τους.
Αυτό που ξαναθυμήθηκα μέσα από αυτά -και το έχω κι εγώ μέσα μου - είναι το παιχνίδι. Για τα παιδιά, το γύρισμα είναι παιχνίδι, όχι δουλειά. Έρχονται για να παίξουν μαζί μας. Και τελικά, παιχνίδι είναι και η δουλειά μας κι είναι πολύ όμορφο να την αντιμετωπίζουμε έτσι. Τα παιδιά το βιώνουν αυτό χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η συνεργασία με τον Ορφέα Αυγουστίδη στο θέατρο
Στο θέατρο παίζεις στην παράσταση «Εκείνος που έκλεψε τη μέρα και πλήρωσε τη νύχτα» με τον Ορφέα Αυγουστίδη. Πες μου λίγα λόγια.
Είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτή τη συνεργασία. Ο Ορφέας είναι πλέον αγαπημένος μου φίλος, εξαιρετικά ταλαντούχος, και απολαμβάνω βαθιά τη συνύπαρξή μας στη σκηνή. Γνωριστήκαμε στον «Σασμό» και γίναμε φίλοι. Νιώθω, επίσης, μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη συνάντησή μου με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει το θέατρο σε βάθος. Ως σκηνοθέτης, μου έχει ξεκλειδώσει εργαλεία που θα κουβαλάω μαζί μου για πάντα.
Στην παράσταση υποδύομαι τέσσερις γυναίκες. Η πρώτη είναι η αφορμή για να αλλάξει πορεία ένας ταμίας τράπεζας, τον οποίο υποδύεται ο Ορφέας Αυγουστίδης, μέσα από τη σχέση του με το χρήμα. Αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι ότι, στην ουσία, πρόκειται για μία γυναίκα: τη Γυναίκα. Και τι σημαίνει αυτό κοινωνικά, σεξιστικά, πατριαρχικά, με όλους τους τρόπους· και πώς εμείς την αντιμετωπίζουμε.
Για μένα, το εγχείρημα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, τόσο υποκριτικά όσο και αισθητικά.
Το έργο θέτει πολλά υπαρξιακά ζητήματα, μεταξύ άλλων και το ερώτημα «ποιο είναι το νόημα της ζωής». Το έχεις βρει;
Αυτό το ερώτημα με απασχολούσε από μικρή ηλικία. Όχι απαραίτητα για να του δώσω μια απάντηση, αλλά για να εξελιχθώ. Δεν μπορώ να καταλάβω τη ζωή αν δεν βάλω μέσα τον παράγοντα της εξέλιξης. Από την άλλη πλευρά, αν δεν υπάρχει εξέλιξη, τότε τι υπάρχει; Στασιμότητα; Αυτό μου φαίνεται λίγο μάταιο.
Από τη στιγμή που αποκτούμε συνείδηση, γνωρίζουμε ότι θα πεθάνουμε. Άρα αυτό δημιουργεί τη ματαιότητα της ζωής και κάποια στιγμή αυτό το ερώτημα μάς χτυπά την πόρτα. Αν είναι μόνο αυτό, τότε τι κάνουμε εδώ; Κι αν η απάντηση είναι «τίποτα», απλώς υπάρχουμε, εγώ θέλω να δω τι μπορώ να κάνω αυτό το «τίποτα». Προσωπικά, κάτι θέλω να το κάνω.
«Έχω αποφασίσει πως θέλω μια ζωή με αγάπη και καλοσύνη...»
Αυτά είναι τα ερωτήματα που με προβληματίζουν με βάση τη δική μου εξέλιξη. Δεν υπάρχει ένα και μοναδικό νόημα της ζωής -για τον καθένα είναι εντελώς διαφορετικό. Δεν με νοιάζει να βρω το νόημα της ζωής. Με νοιάζει να απαντήσω στο δικό μου προσωπικό ερώτημα: «Ποια θέλω εγώ να είμαι;».
Έχω αποφασίσει πως θέλω μια ζωή με Αγάπη, καλοσύνη, να είμαι σε υψηλή δόνηση, να έλκω ανθρώπους που με κάνουν να ανθίζω και εγώ αντίστοιχα να τους κάνω να ανθίζουν. Γι’ αυτό πάντα ψάχνω να κάνω θεραπευτικά πράγματα. Έχω δοκιμάσει πολλά και είμαι πάντα ανοιχτή. Το ταξίδι της εξέλιξης είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ.
Είμαι πολύ ευχαριστημένη εκεί που βρίσκομαι και ξέρω ότι μπορώ να πάω και κάπου αλλού.
Έχεις φτιάξει έτσι την καθημερινότητά σου ώστε να νιώθεις καλά και να είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου;
Δεν είναι εύκολο να είσαι πάντα καλά στην καθημερινότητά σου. Αν η καθημερινότητα δεν είναι καλή και ψάχνεις μόνο τις στιγμές, πάλι δεν είσαι σε ισορροπία. Δεν θα σου πω ότι το έχω κατακτήσει και ότι όλα λειτουργούν «ρολόι», αλλά το αναζητώ.
Ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις, ό,τι βελτιώνεις, μόνο κέρδος έχει να σου προσφέρει. Την καθημερινότητά μου τη χτίζω με βάση την προσωπική δουλειά που κάνω, με κατεύθυνση προς το καλύτερο. Άλλοτε πάει καλά, άλλοτε πιο δύσκολα.
«Ο κόσμος της παρουσίασης τηλεπαιχνιδιών που άνοιξε μου αρέσει πολύ»
Στην ΕΡΤ παρουσιάζεις νέο παιχνίδι. Πώς είναι ο ρόλος της παρουσιάστριας;
Φέτος έχουμε νέο τηλεπαιχνίδι, το «Στην πίεση», το οποίο έχει περισσότερη αδρεναλίνη από το προηγούμενο. Μου άρεσε αυτή η αλλαγή. Δεν σου κρύβω ότι είμαι άνθρωπος που βαριέται εύκολα, οπότε θέλω να έρχονται νέα projects.
Αυτός ο κόσμος της παρουσίασης τηλεπαιχνιδιών, που άνοιξε πριν από τρία χρόνια, μου αρέσει πάρα πολύ. Γιατί κι εγώ παίζω παιχνίδια. Με το συγκεκριμένο παιχνίδι πορώνομαι πολύ, θέλω να βοηθήσω τους παίκτες, είναι σαν να παίζω με φίλους μου.
Εγώ δεν λέω ότι είμαι παρουσιάστρια, λέω «πάμε να παίξουμε». Εκεί με πάει ο χαρακτήρας μου.
Έχεις αποκτήσει «γερό στομάχι» όταν ακούς αρνητικά σχόλια;
Δεν θα σου πω ότι ποτέ δεν έχω επηρεαστεί από αρνητικά σχόλια. Σε γενικές γραμμές, όμως, το λογικό και ψυχικό μου κομμάτι καταλαβαίνει ότι όλα αυτά είναι καθρέφτης. Οι άνθρωποι που κρίνουν πολύ αυστηρά, χωρίς καν να τους έχει ζητηθεί, συχνά γίνονται πικρόχολοι. Την αγένεια τη βαφτίζουν ειλικρίνεια και μέσα από αυτό αποκαλύπτεται κάτι δικό τους.
Βιώνουν κάτι προσωπικό και εγώ, ή οποιοσδήποτε άλλος, τους το καθρεφτίζουμε. Πατιέται ένα κουμπί και αυτό που δεν μπορούν να δουν ή να συγχωρήσουν στον εαυτό τους, το κρίνουν κατηγορώντας τους άλλους. Είναι πολύ πιο εύκολο να το δεις σε κάποιον άλλον παρά σε εσένα. Εννοείται ότι και σε μένα έχει συμβεί.
Είναι πολύ χρήσιμο, αν μπορέσουμε να αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι είναι οι καθρέφτες μας. Το κομμάτι μου που το αντιλαμβάνεται αυτό, κάπως το συγχωρεί -όχι με τη θρησκευτική έννοια του «δεν πειράζει, είμαστε όλοι καλοί», αλλά ανοίγω χώρο μέσα μου και κατανοώ τον άλλον. Έτσι δεν μπλέκομαι συναισθηματικά σε αυτό που του συμβαίνει.
«Δεν επιδιώκω να δω τι γράφεται για μένα»
Πολλές φορές μπορεί να είμαι κι εγώ πιο ζορισμένη, να έχω τις δικές μου ανασφάλειες, και τότε κάποιος να καταφέρει να τρυπώσει λίγο περισσότερο στον ψυχισμό μου. Αυτό όμως δεν συμβαίνει με αγνώστους. Οι άνθρωποι που σε αγαπούν θα σου πουν πράγματα που δεν τους αρέσουν για να σε βοηθήσουν - και συνήθως από αυτούς ζητάς και την άποψή τους.
Πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια, σχεδόν, δεν με επηρεάζει η αρνητική κριτική. Ούτε επιδιώκω να ψάχνω τι γράφεται για μένα. Γιατί να μπω σε αυτή τη διαδικασία; Με αφορά η άποψη κάποιου που δεν με ξέρει;
Σε τι φάση σε πετυχαίνω αυτή την περίοδο, λίγο πριν ολοκληρωθεί η χρονιά;
Εργάζομαι πολλές ώρες χωρίς να είμαι σωματικά κουρασμένη - έχω ξεκουραστεί αρκετά. Είχα δομήσει το πρόγραμμά μου έτσι ώστε να έχω χρόνο να ξεκουραστώ και μοίρασα τα projects.
«Το 2025 ήταν μια χρονιά με πολλά μαθήματα και αλλαγές»
Το τελευταίο διάστημα έπεσαν όλα μαζεμένα, αλλά το ήξερα. Τώρα που ξεκίνησαν οι παραστάσεις, θα στρώσει και πάλι το πρόγραμμά μου.
Είμαι σε πολύ καλή φάση: ήρεμη και κοιτάζω τη νέα χρονιά με ανυπομονησία για το τι θα φέρει. Η έκπληξη του άγνωστου με κάνει να αισθάνομαι όμορφα και πολύ νέα.
«Η νέα χρονιά θα με βρει πιο ελεύθερη ψυχικά από ποτέ»
«Το 2025 ήταν μια χρονιά με πολλά μαθήματα και αλλαγές. Τώρα που φεύγει, είμαι έτοιμη και περιμένω τα καινούργια μαθήματα και τα δώρα που θα έρθουν. Νιώθω πιο ελεύθερη ψυχικά - πλέον δεν με περιορίζω.
Το 2026 θα με βρει πιο ελεύθερη ψυχικά από ποτέ», καταλήγει η Ευγενία Σαμαρά.
Credits:
Η φωτογράφιση έγινε στο «Geco Athens» του ξενοδοχείου Gatsby Athens
Ρούχα: Daphne Valente
Κοσμήματα: Katerina Makriyianni
Make up: Κατερίνα Γεωργωτά - Το μακιγιάζ έγινε με προϊόντα Ingot
