Δεν επηρεάζουν μόνο οι σχέσεις τον τρόπο σκέψης μας, αλλά και το αντίστροφο. Και συχνά με όχι και τόσο θετικά αποτελέσματα.
Συνήθως, μετά από ένα χωρισμό και αφού έχουμε δώσει χρόνο στον εαυτό μας να το ξεπεράσει, έρχεται μια στιγμή, που -είτε από ανάγκη, είτε από επειδή πέσαμε τυχαία πάνω σε εκείνη τη γκρι φόρμα που είχε ξεχάσει σπίτι μας- κάνουμε έναν απολογισμό της σχέσης. «Τι πήγε στραβά;», «Που έφταιξε εκείνος;», «Που έφταιξα εγώ»; Αν τις περισσότερες φορές, δυσκολεύεστε να δώσετε απάντηση στην τελευταία ερώτηση, ίσως οφείλεται στο παρακάτω ψυχολογικό χαρακτηριστικό.
Σύμφωνα με τους σύμβουλους σχέσεων και συγγραφείς του βιβλίου Attached, Amir Levin και Rachel Heller, ένα μεγάλο κομμάτι του πως είμαστε, υπάρχουμε, συμπεριφερόμαστε σε μια σχέση έχει να κάνει με το «επίπεδο συνδεσιμότητας» όπως το ονομάζουν, και το οποίο είναι διαφορετικό σε κάθε άνθρωπο.
Το «στιλ» συνδεσιμότητας του καθενός αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία και συνεχίζει να μάς ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή. Μπορεί να επηρεάσει τα κριτήρια επιλογής συντρόφου, τα όρια που θέτουμε σε μια σχέση, αλλά και το πόσο αποφασιστικά θα συμπεριφερθούμε όταν αυτή πρόκειται να τελειώσει. Επιπλέον, μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε γεγονότα και συμπεριφορές όπως η ζήλια, το ψέμα, οι τσακωμοί, η απιστία, η συγχώρεση, η σεξουαλικότητα.